Medische fouten zijn altijd duur. Psychiatrie is geen uitzondering. Er zijn omstandigheden die gemakkelijk aangezien worden voor een psychische stoornis, hoewel dit niet zo is. Het burn-outsyndroom (CMEA) is zeer symptomatisch voor depressie. Waar is de dunne lijn die psychische aandoeningen scheidt van psychische vermoeidheid, die het gevolg is van emotionele overbelasting?
CMEA - burn-outsyndroom - deze definitie werd gegeven door Herbert Frudenberger, een Amerikaanse psycholoog en arts in de psychiatrie, depressieve toestand, een beschermende reactie op langdurige emotionele stress. In het gewone leven zeggen we: 'een man is opgebrand'.
CMEA wordt vaak verward met depressie en behandeld met antidepressiva, die op zichzelf zowel de mentale als de fysieke gezondheid kunnen schaden. CMEA heeft gemeenschappelijke kenmerken met depressie: verlies van interesse in de wereld om ons heen, in het leven. Een persoon komt hier geleidelijk aan, emotioneel vervagend van binnenuit, leegmakend en ongevoelig geworden.
Voor wie kan CMEA een bedreiging vormen?
Allereerst bedreigt het syndroom van emotionele leegte degenen die door het beroep met stressvolle situaties worden geassocieerd, veel tijd met mensen doorbrengen of met begaafde, getalenteerde creatieve aard met een fijne mentale organisatie en de gewoonte om hun gevoelens voor zichzelf te houden.
Kunstenaars, muzikanten, acteurs - degenen die worden geassocieerd met een openbaar beroep dat emotioneel rendement vereist, hebben ook last van overbelasting. CMEA kan zich manifesteren in verband met de overbelasting van de emotionele sfeer, als gevolg van persoonlijke omwentelingen en teleurstellingen. Bijzonder kwetsbaar zijn mensen met een hoog verantwoordelijkheidsniveau, de wens om alles persoonlijk te regelen of met het zogenaamde 'excellente studentencomplex'.
Deze psychische aandoening treft vooral vrij jonge mensen, van 25 tot 50 jaar, wanneer een persoon nog vol ambitie is en naar zijn mening een adequate beoordeling van zijn persoonlijkheid verwacht door de samenleving, naaste mensen en collega's.
Tekenen, stadia en gevolgen van CMEA
De eerste fase van de stoornis begint met een scherpe, impulsieve, emotionele uitbarsting, waarna emoties een persoon lijken te verdoven, hij voelt zich leeg. De stemming verandert abrupt, plotseling, ongemotiveerd. Vermoeidheid doet zich voor, onverschilligheid voor wat voorheen aangetrokken was, evenals een verlangen om belangrijke zaken voor later uit te stellen.
Een persoon in deze toestand begint zichzelf te dwingen om krachtiger te werken, streeft naar zelfbewustzijn, negeert zijn behoeften, verliest een normale slaap. Een verandering van omgeving, vakantie of ontspanning brengt niet de gewenste geruststelling.
Er is een neurose, bezorgdheid over werk, in persoonlijke relaties - ongemotiveerde jaloezie, de wens om een partner te beheersen. Het kan voor een persoon lijken dat hij onderontwikkeld is, het proces vereist zijn directe deelname. Angsten, angst, obsessieve gedachten verschijnen.
De tweede fase heeft een grotere impact op de sociale mechanismen die het individu met de samenleving verbinden. Als CMEA in dit stadium kan worden beschouwd als een natuurlijke beschermende reactie op overbelasting, dan kan de verdere ontwikkeling van neuropsychologische aandoeningen tot een doodlopende weg leiden.
Geleidelijk treedt irritatie op in relatie tot mensen, plaatsen, relaties, waar emotionele participatie vereist is. Negativiteit, cynisme manifesteert zich, een persoon kan sarcastisch, spottend, ironisch worden. Relaties worden gedepersonaliseerd, krijgen een formeel karakter.
In dit stadium is iemand op zoek naar redding door deinende angst in nieuwe contacten (zaken, vriendschap, liefde). Maar de warmte-uitbarstingen in de relatie worden steeds korter, plotseling verschijnt er doffe irritatie. Verbindingen beginnen te verbreken als een persoon uit het conflict wil ontsnappen, relaties vervagen geleidelijk, emoties gaan naar de periferie van bewustzijn, contacten lopen op niets uit.
De derde fase is anders omdat het buitengewoon moeilijk is om er zelfstandig uit te komen. Als gevolg van destructief of 'ontsnappend' gedrag ontstaat er een vacuüm rond een persoon, anderen beginnen teleurgesteld te raken, het zelfrespect neemt af. Psychologisch uitgeput begint een persoon contact met mensen te vermijden, raakt opgesloten in zichzelf.
Isolatie krijgt chronische kenmerken, een persoon verbreekt opzettelijk de verbinding. Vaak stoppen zulke mensen zelfs met het opnemen van de telefoon, stoppen met voor zichzelf te zorgen, verliezen hun baan, familie, zoeken eenzaamheid, ontlopen elke verantwoordelijkheid. Als het gaat om het gezinsleven, gaat de interesse in de meest emotioneel belangrijke mensen verloren: een partner, hun eigen kinderen, familieleden.
Tijdens deze gevaarlijke periode kan alcoholisme of drugsverslaving ontstaan. Psychosomatiek ontwikkelt zich wanneer een persoon, door onwil om iemand te zien, ziek begint te worden en onbewust situaties vormt waarin hij met rust wordt gelaten.
Soms worden in deze staat antisociale handelingen uitgevoerd - een persoon kan bijvoorbeeld plotseling losbreken en in de war raken om zich van elke routine te ontdoen, of op zoek naar een reden om de communicatie te onderbreken.
Als je probeert een emotioneel uitgemergelde persoon onder druk te zetten en hem te herinneren aan zijn verplichtingen jegens de samenleving, het werk, het gezin, een schuldgevoel oproept, kun je agressie en zelfs zelfmoordgedachten bij hem uitlokken.
Hoe het burn-outsyndroom te overwinnen?
Als het in de eerste ontwikkelingsfase van CMEA mogelijk is om van omgeving te veranderen, dan vereist de tweede fase psychologische ondersteuning, die kan worden geboden door naaste mensen en betrouwbare vrienden te begrijpen. De derde fase vereist bijna altijd gekwalificeerde psychologische hulp.
Gedurende deze periode kan CMEA meer ernstige vormen aannemen - depressie, eigenaardigheid, claustrofobie, xenofobie of andere fobieën kunnen zich ontwikkelen, tot paniekstoornissen. Dit is niet zo onschuldig als het lijkt, aangezien een persoon in een ongunstige omgeving een psychische stoornis kan ontwikkelen tot aan een psychose. In dit stadium heeft u misschien zelfs de hulp van een psychiater nodig.
Sommige mensen met een sterk intellect brengen hun persoonlijkheid alleen in een staat van relatief comfort en harmonie met de buitenwereld. Iemand gaat hals over kop naar een online game, naar stille, 'geheime' creativiteit, beperkt zijn contacten tot een nauwe kring van naaste mensen en / of internet, en vult het gebrek aan emoties met communicatie in de virtuele wereld.
Trouwens, een persoon met CMEA kan een uitstekende gesprekspartner zijn, een levendige virtuele persoonlijkheid, maar tegelijkertijd is het onwaarschijnlijk dat hij echte contacten zal leggen. Het herstellen van sociale banden is niet zo eenvoudig. Psychoanalyse-sessies kunnen helpen, waarbij emoties kunnen worden herleefd, opgewekt, openlijk uitgedrukt, uitgespreid.
Een enorme positieve impact kan een nieuwe liefde hebben, die de emotionele sfeer zal verfrissen, vernieuwen en "herformatteren".