Waarom speelt de een de rol van slachtoffer en de ander de rol van de achtervolger in het leven? Het antwoord op deze vraag wordt gegeven door het rolmodel, dat de "Karpman Triangle" wordt genoemd
Ben je ooit verrast geweest dat een normaal, adequaat persoon zich in sommige situaties compleet anders gaat gedragen dan wat beter zou zijn om sommige situaties op te lossen? Een vrouw lijdt bijvoorbeeld aan een vriendin die openlijk haar leven bederft, hoewel ze kalm niet met haar kon communiceren. Of een ondergeschikte die de kans krijgt om op een welvarender plek te werken, die jarenlang de baas pest en klaagt over zijn vrienden?
Deze relaties kunnen worden begrepen vanuit het oogpunt van de voordelen die mensen ontvangen door een of andere positie in te nemen in overeenstemming met het rolmodel van de Karpman-driehoek.
De hoofdrollen zijn het slachtoffer, de stalker, de redder. Het slachtoffer lijdt aan verschillende soorten problemen van de stalker en wendt zich tot de redder met boze beschuldigingen tegen de stalker. Is de situatie bekend?
Als we de situatie bekijken vanuit het oogpunt van de voordelen van elke deelnemer, dan verschijnt er een zeer interessant beeld. Wat geeft het slachtoffer een situatie waarin iemand haar lot bederft? Het lijkt erop dat ze alleen de nadelen krijgt. Maar achter deze minnen zit iets dat haar deze situatie keer op keer laat beleven. Dit is een kans om geen verantwoordelijkheid te nemen voor iemands leven. 'Hij heeft mijn leven verpest', zegt de vrouw van de drinkende echtgenoot. Maar in feite koos ze zelf zo'n echtgenoot en woont ze al 20 jaar bij hem om hem de schuld te geven van al haar mislukkingen in haar leven.
En wat is het voordeel van de achtervolger? Hij gelooft dat het slachtoffer de schuld is van alles wat er om hem heen gebeurt, en regelt daarom allerlei intriges voor haar. Het is ook een manier om een deel van de verantwoordelijkheid voor je leven, je mislukkingen te verlichten en over te dragen aan iemand anders, en om je superioriteit en macht te voelen.
En hier verschijnt in de meeste gevallen een derde rol - de redder. Meestal gaat het slachtoffer, nadat hij aan de stalker heeft geleden, naar de redder om lange tijd uit te leggen welke stalker slecht is, hoe hij haar leven bederft. Het slachtoffer zoekt medelijden, bevestigt haar onschuld, laat emotionele stoom los en wordt een tijdje zelf de aanklager.
Maar hoe zit het met een badmeester? Waarom heeft hij dit allemaal nodig? Gewoonlijk kiest de redder in een dergelijke situatie de kant van het slachtoffer en stelt hij samen met haar de vervolger bloot in zijn 'slechte gedrag'. De redder krijgt een gevoel van subtiele superioriteit over de achtervolger en een vals gevoel dat hij het slachtoffer helpt bij het oplossen van problemen. Hoewel hij in werkelijkheid alleen maar deelneemt aan een spel waarbij iedereen de kans krijgt om een deel van de verantwoordelijkheid voor zijn leven te ontlasten. De redder versterkt het slachtoffer in zijn onschuld en geeft haar de mogelijkheid om het negatieve samen te voegen. Soms vallen de beste vrienden, vriendinnen en zelfs onervaren psychologen in de rol van redder, die zich uiteindelijk realiseren dat de effectiviteit van dergelijke hulp nul is.
De relatie tussen man en vrouw kan een klassieke illustratie zijn van deze drie rollen. De man is een vervolger, gedraagt zich oneerlijk tegenover zijn vrouw, zijn vrouw is slachtoffer, hij lijdt aan pesten, zijn minnaar is een badmeester die de man veroordeelt en zijn superioriteit over hem voelt.
Om de grenzen van rollen te overschrijden, moeten alle voordelen worden gerealiseerd die deze rol met zich meebrengt
situatie.