Wetenschappers in veel landen worstelen al eeuwen met het vergelijken en meten van de intelligentie van verschillende mensen. Als resultaat verschenen verschillende groepen tests voor iq-metingen: Eysenck-tests, Armthauer-tests.
De meest populaire tests voor het meten van intelligentie worden beschouwd als tests die zijn ontwikkeld door Hans Eisenck. Het zijn een reeks taken die met verschillende soorten intelligentie kunnen worden opgelost. Ons denken is multidimensionaal; er zijn verschillende soorten intelligentie in te onderscheiden. Elke keer dat we complex werk uitvoeren, gebruiken we verschillende soorten: ruimtelijk denken, logisch, visueel-figuratief, taalkundig, enz. Op basis van de testresultaten wordt de intelligentiecoëfficiënt (iq, die wordt uitgesproken als "akyu" of "aykyu") berekend.
Intelligentie is een meetbare grootheid.
Hoe u uzelf kunt testen
Er moet aan worden herinnerd dat eenmalige tests niet het juiste resultaat opleveren. Veel factoren beïnvloeden de functies van het intellect: je humeur, de aanwezigheid of afwezigheid van stress, de mate van kracht of het verlangen om te slapen. Idealiter moet je iq meten als je niet onder druk staat door een dringende noodzaak om iets te doen, als je een "normale" stemming voor je hebt, als er geen sterke emoties of uitgesproken stress zijn.
Herhaald testen
De makers van intelligentietests raden aan om meerdere iq-metingen uit te voeren. Er wordt aangenomen dat er minimaal 8-10 tests nodig zijn, waarvan de resultaten worden samengevat en gedeeld door het aantal tests. Zo wordt het gemiddelde IQ berekend. Meerdere tests helpen fouten te voorkomen bij het meten van intelligentie die ontstaan als gevolg van vermoeidheid, overgewicht, slecht humeur en andere factoren.
Wat betekenen de cijfers in iq-tests
Hans Eisenck noemde de gemiddelde intelligentie op 100 punten. Met deze iq kun je goed werk verrichten met het werk van een lagere manager, salonbeheerder, verkoper. Er wordt aangenomen dat 100 punten misschien niet genoeg zijn om een hogere opleiding te volgen: het is moeilijk voor een persoon met een gemiddelde en lager dan gemiddelde intelligentie om veel instellings- en universitaire disciplines te begrijpen, waarvoor examens vereist zijn om een diploma te behalen.
Voor toelating tot een universiteit die praktische kennis biedt, zijn meestal 115-120 punten vereist. Om naar de universiteit te kunnen gaan en af te studeren, heb je minimaal 125-130 punten nodig. Een universitair diploma wordt meestal uitgereikt aan studenten met een iq boven de 140 punten.
Wat betreft de waarden onder het gemiddelde, discussiëren wetenschappers nog steeds over de cijfers. Sommige mensen denken dat mensen met een aikyu van minder dan 80 punten zichzelf al kunnen kwalificeren als verstandelijk gehandicapt. Anderen zijn van mening dat de kloof tussen pathologisch lage en normale intelligentie 60 punten bedraagt.
Hoge intelligentie is geen garantie voor succes in het leven.