Velen dromen van geluk, harmonie en wonder. En ze kunnen hun hele leven wachten zonder te beseffen dat het al die tijd bij hem was, van binnen … Van kinds af aan wennen we aan denken met onze eigen gedachten, kijken naar onszelf en de omgeving met onze eigen ogen en spreken met onze eigen woorden … Kijk terug geleden, was je het altijd eens met wat je ouders, buren, leraren dachten en zeiden?
Waarschijnlijk niet. Maar je nam deze overtuigingen over en beschouwde ze na verloop van tijd als de jouwe. Juist? Je vraagt je af waarom ik ongelukkig ben, waarom ziek, waarom niet rijk ….. deze lijst gaat maar door. En het antwoord is heel simpel. Je houdt gewoon niet van jezelf! Je hebt in je jeugd geleerd dat van jezelf houden egoïsme is. Maar in feite: van jezelf houden is weten wat je nodig hebt voor je geluk en niet stoppen om het zelf te doen. En egoïsme is wanneer je weet wat je voor jezelf nodig hebt en wacht tot anderen het voor je doen.
In feite weten we niet hoe we van onszelf moeten houden. En het eerste dat hier onmiddellijk van getuigt, is hoe en wat we eten, hoe we worden behandeld, hoe we reageren op situaties. En uit eigen ervaring kan ik zeggen: het is niet gemakkelijk om van jezelf te houden, maar als je het echt wilt, moet je gewoon beginnen en je wilt niet terug!
Eigenliefde is een soort spirituele verlichting en iets is altijd een duwtje in de rug. In mijn geval was het zijn eigen weerspiegeling in de spiegel. Op mijn veertigste probeerde ik hem niet aan te kijken en toen er een fotograaf verscheen, verdween ik onmiddellijk uit zijn gezichtsveld. Is dat bekend? Ik wil niet zeggen dat ik me ellendig voelde. Alles paste bij mij in het leven - man, kinderen, werk …. maar ik niet. En toen, zoals het gewoonlijk gebeurt (op het juiste moment en op de juiste plaats), kwam ik het boek van K. Monastyrsky "Functional Nutrition" tegen. Ik las het in twee dagen, alsof het een avonturenroman was of een detectiveverhaal!
Ik ben nooit op dieet geweest, ik hou helemaal niet van het woord. Hier hadden we het over een manier van leven, een manier van eten. En ik nam een besluit! Het was moeilijk te herbouwen. Onze hersenen houden hier niet zo van. De geest verzet zich krachtig tegen de nieuwe realiteit. Maar laat je alsjeblieft nooit misleiden door zijn trucs! Immers, als je lichaam slak is, als je lukraak eet, dan zul je lukraak denken. Je zult constant stagneren of in cirkels lopen. En je moet vooruit gaan. Nu zeg je: "Oh, God! Hoe vaak hebben we dit niet gehoord! Niets nieuws!" Ja dat is mogelijk. Maar als ik om me heen kijk, vind ik het jammer dat de meeste mensen meer dan genoeg kennis hebben, maar er is geen echt werk aan zichzelf. Waarom, waarom hou je niet zoveel van jezelf ???
Wanneer het lichaam wordt gereinigd (het maakt niet uit hoe het moet - met diëten, aparte voeding, vasten of iets anders), begint de ziel ook te worden gereinigd. Je merkt het plotseling. En je begrijpt dat je al die tijd niet echt van jezelf hield. Je leefde door illusies … Je at wat je hersenen wilden (voornamelijk glucose), en niet wat het lichaam echt nodig had. Maar het lichaam is onze eerste vriend die van ons houdt, ons leert, voor ons zorgt.
Denk erover na, begin met het reinigen van het lichaam. Begin daarmee! Begin echt - met liefde en dankbaarheid! En je zult zeker geluk en harmonie in jezelf voelen. Maar geef niet toe aan de geest! Denk met je hart!