Uitstel is een woord dat niet bij iedereen bekend is. De betekenis van dit fenomeen is echter heel eenvoudig en iedereen is het minstens één keer in zijn leven tegengekomen. Het constant uitstellen van onaangename of zelfs belangrijke zaken voor later is het belangrijkste symptoom van deze ziekte. Hoe kom je van uitstelgedrag af en heb je tijd om alles op tijd te doen?
Soms wordt uitstelgedrag verward met luiheid. En dit is niet verrassend: ze hebben allebei hetzelfde resultaat: onvervuld huiswerk, een niet-afgeleverd rapport en onvolledige scriptie. Deze lijst gaat maar door. Een gemeenschappelijk kenmerk van alles wat erin wordt vermeld, is het ontbreken van het verwachte resultaat. Luiheid verschilt echter van dit fenomeen doordat het een bijna volledige onwil is om te werken, een neiging tot parasitisme en luiheid. In het geval van uitstelgedrag is alles enigszins anders, zoals hieronder in meer detail zal worden beschreven.
Wortel van het kwaad
Er zijn verschillende redenen waarom iemand zijn problemen niet bij ontvangst oplost, maar ze voor onbepaalde tijd uitstelt. Meestal zijn dit verschillende psychologische barrières:
- Emotioneel ongemak. In dit geval begrijpt de persoon dat het bedrijf waarmee hij om de een of andere reden te maken heeft, voor hem onaangenaam is en hem daarom niet onmiddellijk begint.
- Onzekerheid. Faalangst zorgt ervoor dat mensen het oplossen van kritieke taken niet alleen uitstellen, maar ook weigeren om ze in principe uit te voeren. Als het werk echter verplicht is en het op geen enkele manier mogelijk is, duwt de persoon constant de taak die moet worden uitgevoerd, omdat hij bang is om iets verkeerds te doen.
- Gebrek aan regime en werkplan. Het bijzondere van degenen die vatbaar zijn voor dit fenomeen is dat ze vaak hun werk op het laatste moment doen. Ze zeggen dat hun tijd om alles te voltooien rampzalig klein is, maar in feite is het tegendeel waar. Ze hebben gewoon geen duidelijk actieplan en motivatie om op tijd bij te praten, dus in plaats van zich bezig te houden met wat echt belangrijk is, wordt de uitsteller afgeleid door iets onbeduidends.
- De taak die aan een persoon is toegewezen, is belangrijk, niet zoals hij die ziet. Soms kan het helemaal oninteressant zijn. In dit geval ontbreekt het aan motivatie.
- Het lijkt de uitsteller dat hij de controle over zijn leven verliest en in de greep is van andere mensen en hun belangen. Dit leidt tot onzekerheid, angst en hierdoor is er angst om de situatie te corrigeren.