Het woord "verslaving" komt van Engelse verslaving - verslaving, verslaving. Deze term wordt zowel gebruikt in relatie tot chemische afhankelijkheden (verdovend middel, drugs) als niet-chemisch, uitgedrukt in verslavend gedrag.
Hoe komt verslavend gedrag tot uiting?
Verslavend gedrag wordt als een afwijking beschouwd en komt tot uiting in het feit dat een persoon een obsessieve behoefte heeft om keer op keer actie te ondernemen, een bepaalde substantie te gebruiken of voortdurend met iemand te communiceren. Een persoon is afhankelijk van deze acties, omdat ze geven hem kortstondige emoties van vreugde, waarna hij weer terugkeert naar het echte leven, waaruit hij probeerde te ontsnappen. Een afhankelijke persoon is zo gehecht aan een bepaalde activiteit dat hij er vaak niet zelfstandig mee kan stoppen.
Je kunt praten over verslavend gedrag wanneer verslaving pijnlijk is geworden. Het gaat gepaard met verlies van zelfbeheersing, fixatie op het onderwerp van verslaving, mentale of biologische zelfvernietiging, sociale onaangepastheid, ontkenning als een vorm van psychologische verdediging.
Verslaving wordt gekenmerkt door een ontoereikende perceptie van de realiteit en de reactie daarop, een laag zelfbeeld, moeilijkheden om iemands emoties te herkennen, gevoelens van angst en schaamte / schuld, onvermogen om levensopgaven op te lossen en voor zichzelf te zorgen, onvermogen om volledige relaties op te bouwen met dierbaren en de samenleving, psychosomatische stoornissen. Op fysiologisch niveau kunnen colitis, maagzweer, neurocirculatoire dystonie, stofwisselingsstoornissen, hoofdpijn, tachycardie, aritmie, astma enz. Voorkomen.