Het slachtoffer in een verder stadium helpen - zijn rol als ondergeschikte, afhankelijke kant proberen te overwinnen - is uiterst complex en wordt grotendeels bepaald door de specifieke kenmerken van elk specifiek geval.
Allereerst moet het slachtoffer begrijpen dat ze niet de enige is in zulke omstandigheden dat er velen zoals zij zijn en dat ze worden geholpen.
Vervolgens moet je het slachtoffer helpen bij het herstellen van verbroken contacten met de buitenwereld - emotioneel en zelfs echt. De huiselijke agressor isoleert immers vaak zijn slachtoffer - vereist het verbreken van de relaties met vrienden en kennissen, dringt aan op ontslag van het werk.
Dan kan het heel nuttig blijken om verloren sociale status te verwerven, om de betekenis voor de samenleving te realiseren. Wat ongeschoold werk kan hier helpen - nu is het mogelijk via internet; sociale activiteiten met lage inspanning. Afhankelijkheid in het gezin wordt meestal economisch uitgedrukt - en de eigen, zij het kleine, inkomstenbron vergroot het gevoel van hun belang aanzienlijk. Zelden is het mogelijk om het slachtoffer bij de volgende pak slaag te overtuigen om de slagen te registreren en de dader te vervolgen.
Bij een succesvolle vrijlating van gezinsafhankelijkheid heeft het voormalige slachtoffer nog geen psychotherapie ondergaan om het gevoel van veiligheid te herstellen. Hier worden verschillende methoden toegepast, voornamelijk ontwikkeld door buitenlandse psychiaters - Freud, Jung-methoden, de methode van gestalttherapie en anderen. Bij het kiezen van een methode is ook een individuele aanpak erg belangrijk; en vaak geven psychotherapeutische sessies geen blijvend resultaat.
