Tuintherapie (tuintherapie) is een vorm van preventie en herstel van psychische en lichamelijke gebreken met planten.
Tuintherapie is een slecht bestudeerd gebied van zowel psychologie als geneeskunde. Er is echter al een verband vastgesteld tussen het gebruik van tuinbouwactiviteit van een persoon en de verbetering van zijn geestelijke gezondheid.
Lessen in tuintherapie worden respectievelijk gegeven in de botanische tuinen, maar ook op andere plaatsen die rijk zijn aan vegetatie. Betaalbaar tuinieren stelt iemand in staat zijn grenzen te verleggen en de belemmeringen weg te nemen die hem in de weg staan. Het allereerste begin van tuinieren betekent al dat iemand zich heeft aangesloten bij sociaal nuttige activiteiten. Dit kan de eerste stap zijn naar aanpassing aan de samenleving.
Veel verschillende soorten planten helpen bij het stimuleren en ontwikkelen van sensorische gevoelens van mensen, hun tactiele sensaties. Dit is erg belangrijk voor mensen met een handicap, mensen met een handicap. Al die visuele beelden die een persoon in de tuin omringen, hebben een gunstige invloed op zijn innerlijke psychologische toestand.
Het vermogen om een nieuwe plant te laten groeien, geeft iemand hoop en vertrouwen in het goede. Er is een motivatie voor verdere activiteiten. Een gezonde groei van een bloem geeft een persoon vertrouwen in zichzelf, vergroot zijn zelfrespect.
Tuintherapie helpt ook in de cognitieve sfeer van een persoon. Om te voorkomen dat de plant sterft, moet je leren hoe je ervoor moet zorgen. Met het verwerven van nieuwe kennis ontwikkelt een persoon intelligentie, traint hij geheugen, leert hij zijn aandacht in de goede richting te richten.
Over het algemeen vermindert tuinieren stress tot een minimum, verlicht het depressie, agressief gedrag. In de open lucht blijven is altijd goed voor zowel de fysieke als mentale gezondheid van een persoon.