In sommige gezinnen zijn de relaties tussen moeder en dochter verre van ideaal. Naaste verwantschap is geen garantie voor wederzijds begrip.
Tot de dochter volwassen is, is de moeder de leider in deze relaties. De verantwoordelijkheid voor de relatie ligt volledig op haar schouders. Moeder mag dochter niet als eigendom beschouwen. Zelfs op zeer jonge leeftijd moet een kind zichzelf kunnen zijn, een eigen mening hebben en beslissingen kunnen nemen.
De dochter groeit op en de verantwoordelijkheid voor de relatie ligt op de schouders van beide vrouwen. Aan de ene kant verlangt de dochter naar vrijheid en aan de andere kant zoekt ze steun van de moeder. In het geval van een conflict moet de eerste stap naar de vergadering opnieuw de moeder zijn. Ze moet haar kind ervan overtuigen dat ze geen rivalen zijn, en wat er ook gebeurt, moeder zal in geen geval haar vijand worden.
In een gezin waar de moeder zich volledig aan haar dochter heeft gewijd, groeit een persoon meestal op, ervan overtuigd dat alle aandacht van de moeder altijd alleen aan haar toebehoort. En bij elke poging om 'de dochter naar het open zwemmen te sturen', krijgt de moeder een afwijzing. De dochter is van mening dat haar moeder haar behoeften moet blijven vervullen, maar haar vrijheid niet mag schaden. Hier moet de moeder zichzelf overmeesteren. Een volwassen dochter moet haar problemen zelfstandig oplossen en een uitweg vinden uit de huidige levenssituatie.
Als je op elke leeftijd relaties aan beide kanten wilt herstellen, kan alleen een openhartig gesprek als een wondermiddel dienen.
