De mogelijkheid om demonen of demonen in een persoon te brengen, wordt door de orthodoxe kerk niet in twijfel getrokken. De Schrift geeft veel voorbeelden van de vernietigende effecten van deze entiteiten op de menselijke ziel.
In de oudheid was in plaats van medicijnen de kerk een prioriteit. De meeste mensen werden met gebeden behandeld en gingen niet naar de dokter. Dit was natuurlijk niet overal het geval, maar er zijn enkele bijzondere steden. Ze zeggen dat de duivel een persoon kan binnengaan en hem kan beheersen. Dergelijke informatie kwam uit "speciale" nederzettingen. Mensen leken gek te worden en spraken voorheen onbekende talen. Of dit waar is, is een grote vraag. De kerk spreekt in dit geval van exorcisme, het fenomeen wanneer een demon of duivel een persoon doordringt en daardoor zijn ziel en lichaam gevangen neemt. Als gevolg hiervan veranderen gedrag, fysieke en psychologische toestand. In werkelijkheid is dit een heel vreselijk beeld dat eindigt in de dood.
Veel psychologen en beroemde artsen beweren dat dit fenomeen niet meer is dan fictie. Dat wil zeggen, wetenschap en geneeskunde geloven het niet en weerleggen het op geen enkele manier. Als we het invasieproces beschouwen, is het best interessant. Ten eerste wordt het slachtoffer psychologisch lastiggevallen en onderdrukt met verschillende technieken. Wanneer een persoon uitgeput is, vindt op dat moment de instillatie plaats, waarna alles verandert. Acties worden uitgevoerd door een bepaald wezen, onzichtbaar voor het oog. In dit geval zijn dit duistere entiteiten die proberen het lichaam en de ziel in bezit te nemen.
Wetenschap en geneeskunde beweren dat dit een psychologische persoonlijkheidsstoornis is en niets meer. Of dit echt zo is, is onbekend, omdat de bezetene verschillende talen sprak en dingen kon doen die ze nog nooit eerder hadden gedaan. Waar komen deze mogelijkheden vandaan bij de gewone psychische stoornis? Niemand zal deze vraag beantwoorden, zelfs geen vooraanstaande dokters. Daarom is het stom om te zeggen dat dit allemaal nep en fictief is. Er zijn boeken die de echte gebeurtenissen van het eerder genoemde fenomeen beschrijven. In de meeste gevallen zijn ze erg lang geleden geschreven. Blijkbaar is er een bepaald verband, aangezien er in de moderne wereld veel minder gevallen van obsessie zijn dan enkele eeuwen geleden. Maar feit is dat nu geneeskunde en wetenschap sterk ontwikkeld zijn, daarom worden zulke mensen onmiddellijk in ziekenhuizen geplaatst. Hoogstwaarschijnlijk zijn de meeste genezen. Kerken lopen ook niet achter en accepteren precies dezelfde, maar statistieken worden daar niet bijgehouden en er zijn geen specifieke gegevens. Daarom is obsessie tegenwoordig een verborgen en onbekende ziekte die op verschillende manieren wordt behandeld. In dit fenomeen geloven is een zaak van iedereen, aangezien er geen concrete gegevens of statistieken zijn die licht kunnen werpen op de obsessie.