Manisch-depressieve psychose, psychologen beter bekend als bipolaire of manisch-depressieve stoornis - een psychische aandoening geassocieerd met stemmingswisselingen. Patiënten kunnen verschillende fasen doorlopen - afleveringen, waarvan sommige productief zijn en niet verhinderen dat een persoon in de samenleving functioneert, terwijl andere gevaarlijk kunnen zijn voor de patiënt zelf of voor anderen.
Wat is een bipolaire stoornis?
Aanvankelijk verwijst de term "manisch-depressieve psychose" naar alle stemmingsstoornissen. Het concept werd aan het einde van de 19e eeuw geïntroduceerd en duurde tot de jaren zestig van de 20e eeuw, toen de Duitse wetenschapper, psychiater Karl Leonhard zijn nosologische classificatie van psychotische ziekten creëerde. Leonard introduceerde de term 'bipolaire stoornis' en stelde die in contrast met 'unipolaire stoornis'. Simpel gezegd scheidde hij patiënten met een depressieve stoornis van patiënten bij wie episoden van depressie afgewisseld worden met periodes van manie. Psychose, aanwezig in een van de namen van de ziekte, is een van de ernstigste stadia.
Ongeveer 4% van de wereldbevolking lijdt aan een bipolaire stoornis.
Afhankelijk van de ernst van de ziekte is de ziekte onderverdeeld in bipolaire stoornis type I en II en cyclotomische stoornis. Type I bipolaire stoornis is de gevaarlijkste, depressieve periode kan het sociale en persoonlijke leven verstoren, en manische episodes kunnen gevaarlijk zijn voor zowel de patiënt zelf als voor anderen. Type II bipolaire stoornis is minder gevaarlijk, maar de depressieve fasen daarin zijn langer, maar manische episodes nemen meestal de vorm aan van hypomanie, een minder ernstige stoornis. Cyclotomie-stoornis is de mildste vorm van ziekte.
Vaak wordt bij bipolaire stoornissen, die seizoensgebonden zijn en stoornissen met een snelle faseverandering, een cyclische afwisseling van episodes onderscheiden.
Hypomanische en manische afleveringen
Hypomanie is een van de 'gemakkelijke' fasen van een bipolaire stoornis. Patiënten kunnen daarbij slechts iets prikkelbaarder zijn, maar actiever, energieker en mogelijk zelfs succesvoller. Hypomanie en manie worden gekenmerkt door meer zelfvertrouwen en, in verschillende mate, zelfrespect.
Van goipomanie naar manie, het doet pijn om je niet alleen slim en succesvol te voelen, maar 'kogelvrij', onfeilbaar, vol briljante ideeën en energie voor hun belichaming. De patiënt in de manische episode 'verslikt' zich in de overvloed van zijn eigen gedachten, zijn spraak wordt chaotisch en spontaan, zijn tong houdt geen gelijke tred met de woorden die in uitgeputte rede zijn geboren. Het is moeilijk om patiënten te doden, soms beginnen ze op rijm te spreken en niet alleen wanhopig te gebaren, maar ook te dansen, zonder op te houden met uitzenden. Een kenmerkend symptoom van een manische episode is slapeloosheid. Het lijkt patiënten dat ze zoveel energie hebben dat 2-3 uur slaap per dag voldoende is om de kracht te herstellen.
Andere symptomen van de manische fase zijn:
- verhoogde zin in seks;
- ontspannen en riskant gedrag;
- verhoogde prikkelbaarheid;
- onredelijke financiële investeringen, eetbuien en risicovolle uitgaven;
- verlangen naar alcohol en drugs.
De patiënt kan zich moeilijk concentreren, zijn gedachten springen van de een naar de ander. In de manische fase kan een persoon agressief worden en vatbaar voor psychose, tot waanvoorstellingen en hallucinogene aandoeningen. Manische episodes zijn niet alleen gevaarlijk voor patiënten, maar ook voor anderen.
Depressieve afleveringen
Tijdens de depressieve fase komt de patiënt mogelijk niet de hele dag uit bed, wat hem motiveert zonder ergens heen te gaan, en daar is geen kracht voor. de activiteit van een manische episode wordt vervangen door apathie, het vertrouwen in iemands eigen exclusiviteit - door het geloof in de waardeloosheid en zinloosheid van iemands bestaan.
Symptomen van een depressieve episode zijn:
- abnormale afname of toename van eetlust;
- verlies van zin in seks;
- besluiteloosheid;
- verhoogde angst;
- verhoogde schuld;
- concentratieverlies.
De depressieve fase kan ook psychotisch worden en in acute vorm gepaard gaan met delier en hallucinaties. In een depressieve episode is de patiënt meestal gevaarlijk voor zichzelf, omdat hij vaak wordt bezocht door zelfmoordgedachten. wat hij kan realiseren.