De uitdrukking "ken uzelf en u kent de wereld" moet in een tekstboek over psychologie worden geschreven, zodat een persoon die psycholoog wil worden, zich voortdurend herinnert dat hij zichzelf eerst moet kennen. En probeer daarna uw cliënt te begrijpen en hem te helpen.
Het vermogen waarmee iemand zichzelf kan kennen, wordt reflectie genoemd.
De eerste betekenis van reflectie wordt onthuld tijdens het onderwijzen van psychologie. Aanvankelijk kan elke psychologische theorie alleen worden begrepen door een analyse van hoe deze theorie wordt weerspiegeld in iemands eigen leven. Zonder te begrijpen hoe dit mij overkomt, is het onmogelijk om te beseffen en volledig te begrijpen hoe dit in het algemeen gebeurt.
De tweede betekenis van reflectie volgt vlot van de eerste: als ik mezelf niet ken, ken ik niemand. Om een specifieke persoon in de toekomst - een klant - te begrijpen, moet u eerst begrijpen en voelen hoe het met mij gebeurt. Reflectie is een noodzakelijke basis voor empathie; empathie is op haar beurt een noodzakelijke basis voor het effectieve werk van een psycholoog.
En de derde, de belangrijkste en meest complexe in termen van mechanismen en gevolgen, is de betekenis van reflectie. Met behulp van reflectie, het vermogen om te begrijpen wat er met mij gebeurt, kan de psycholoog begrijpen wat er met de cliënt gebeurt, wat er in de relatie met de cliënt gebeurt, kan hij de redenen voor wat er gebeurt begrijpen en kan hij het belangrijke van het secundaire scheiden, het zijne scheiden van de vreemde, de professional scheiden van het persoonlijke.
Om zijn werk goed te doen, moet elke psycholoog noodzakelijkerwijs in zichzelf een innerlijke waarnemer groeien, een subpersoonlijkheid wiens functie uitsluitend reflectie is, dat wil zeggen het vermogen om die gebeurtenissen die zich in de binnenwereld en in de buitenwereld voordoen, te zien, te voelen en te weerspiegelen.