Als iemand van uw dierbaren in het netwerk van drugsverslaving terecht is gekomen, kunt u verwarring, nieuwe vragen en taken, waarvan de oplossing mogelijk niet onmiddellijk komt, niet vermijden. Er zijn veel boeken geschreven door narcologen, psychotherapeuten en zelf verslaafden. Maar er zijn verschillende hoofdrichtlijnen, waaraan u zich kunt houden, het zal gemakkelijker zijn om uw familielid te helpen.
Een verslaafde helpen kan in twee fasen worden verdeeld: voor en na de behandeling. Totdat u hem overhaalt om te worden behandeld, terwijl hij de aanwezigheid van verslaving ontkent of beweert dat dit geen probleem voor hem is, zou uw positie extreem moeilijk moeten zijn. Zodra je erachter komt dat je kind, broer of echtgenoot drugs gebruikt, praat je erover met hem. Lees de notaties niet, maar vraag hem, probeer zijn standpunt te begrijpen. Wat vindt hij ervan? Wat zijn zijn plannen? Wordt hij behandeld?
Natuurlijk kom je in shock, maar schandalen zullen de situatie alleen maar verergeren. Verslaving is geen eenmalig wangedrag, maar een chronische ziekte met zijn premissen, symptomen en gevolgen. Helaas wordt ze niet behandeld met gezondheidsverhalen en probeert ze haar te informeren. Als iemand nog niet rijp is voor behandeling, sleep hem dan niet met geweld naar dure klinieken en kwakzalvers.
Je kunt een medicijn injecteren dat de ontwenning verlicht en het medicijn uit het lichaam verwijdert, maar je kunt de gedachte niet injecteren in het hoofd van de verslaafde dat hij moet stoppen met het gebruik van drugs. En meer nog, er is geen pil die hem de wil geeft om het gewenste drankje te weigeren. Dus wat kun je doen? Wees extreem taai. Verzamel je eigen wil tot een vuist, vertel geliefden over je probleem. Leg ze uit dat ze voorzichtig moeten zijn met geld, niet mogen lenen, financieel niet mogen helpen. Het is moeilijk om hierover te praten, maar het zal beter zijn als ze van je leren en steunen dan als ze achter je rug beginnen te fluisteren.
Geef in geen geval een "dosis". Geef niet toe aan chantage en provocatie, vernietig uw eigen persoon niet met uw eigen handen. Elke "laatste keer" zullen ze vloeken en buigen aan hun voeten, maar deze laatste keer zal nooit komen totdat de verslaafde geen geld meer heeft.
Als de verslaafde begon te stelen en u en uw gezinsleden in gevaar brengt, vervang dan de sloten en verdrijf ze het huis uit. Stel een aandoening in die pas na behandeling weer kan worden teruggegeven. Dit lijkt een extreem, maar het is dit extreme dat de verslaafde vaak helpt om de bocht van de track uit te schakelen. De verslaafde "ziet" ziet zichzelf op straat in honger en kou, begint te beseffen waar hij naar beneden is gerold en zoekt een uitweg.
Lieg niet, dek niet af, verzin geen excuses voor kennissen, werkgevers of leraren van de verslaafde. Hij moet verantwoordelijk zijn voor zijn eigen leven. Door verzuim en lekke banden te behandelen, verleng je het pad van de verslaafde naar de bodem. Op deze bodem verschijnt in de regel een oprechte te behandelen beslissing.
Raadpleeg een psychotherapeut of narcoloog. Een specialist zal u adviseren, uw vragen beantwoorden, u vertellen wat u in uw geval het beste kunt doen. De psychotherapeut helpt je te stoppen met het zoeken naar schuldigen en de co-afhankelijkheid weg te nemen waar familieleden van drugsverslaafden vaak onder lijden. Nadat een geliefde behandeld wil worden, verander 'woede in genade', geef hem steun, maar wees voorzichtig.
Help me een plaats te kiezen voor behandeling en revalidatie. De verslaafde zelf kan deze taak niet aan. Als u geen geld heeft voor een betaalde behandeling, neem dan contact op met een gratis narcologie. Ze zijn daar de eerste keer niet geregistreerd en de hulp zal ongeveer hetzelfde zijn als in privéklinieken.
De behandeling bestaat uit de medicatie (onttrekking, reiniging van het lichaam) en psychotherapeutische revalidatie, die plaatsvindt wanneer de patiënt al thuis woont. Vooral het tweede deel van de behandeling is belangrijk en langdurig. We kunnen zeggen dat een drugsverslaafde zijn hele verdere leven revalidatie nodig heeft.
Het is nu dat je geliefde je meer dan ooit nodig heeft. Maar je doel is niet om sporen van herhaald drugsgebruik te controleren en op te sporen en niet te intimideren. Je moet drugs vergeten. Herinner ze er niet aan, overtuig een persoon niet van zijn recente verleden.
De verslaafde leert opnieuw leven, streeft doelen en ondersteuning na, leert kracht te vinden om moeilijkheden te overwinnen, stress te verlichten, tijd door te brengen en te genieten van het leven zonder drugs. Word een goede vriend voor hem. Respecteer, probeer iets interessants en nuttigs te interesseren, doe zaken.
Terugvallen treden vaak op na behandeling. In dergelijke gevallen moet u helemaal opnieuw beginnen. Het is heel moeilijk te verdragen, maar probeer de moed niet te verliezen. Ik wil ook kort schrijven over wat niet mag worden gedaan, hoewel zulke gedachten bij veel ouders van drugsverslaafden opkomen.
Dus: beweeg niet en stuur de verslaafde niet naar het dorp, stuur hem niet naar het leger, stop hem niet in de gevangenis. Deze 'briljante ideeën' hebben een simpele logica - om hun 'bloed' van het medicijn te vervreemden, om zich te verstoppen. Maar helaas, tegenwoordig kun je de drug overal krijgen, vooral in het leger of in de gevangenis. U kunt al na de behandeling nadenken over verhuizen.
Een verandering van omgeving en het ontbreken van herinneringen en "medespelers" kunnen een positief effect hebben op revalidatie. Het doel van medicamenteuze behandeling is remissie op lange termijn. Er is geen manier om permanent van drugsverslaving af te komen. Maar als de verslaafde wil herstellen en er competente specialisten en liefdevolle mensen in de buurt zijn, dan zijn er kansen.