We schaamden ons allemaal ooit voor onze acties of acties. Samenleving en moraliteit kwalificeren anders uw acties en acties. Laten we eens kijken wat wijn is.
Het is duidelijk dat er geen enkel religieus systeem is dat het concept van "zonde" niet omvat: zelfs de meest primitieve, primitieve overtuigingen onderscheiden zich door talrijke verboden, "taboes", die niet rationeel kunnen worden verklaard. Een taboe wordt doorbroken, een zonde wordt begaan - en een persoon wordt een verstotene totdat hij erkent dat hij iets verkeerd heeft gedaan en zuiverende rituele handelingen op hem worden uitgevoerd.
Misschien is er inderdaad geen normaal persoon die zonder schaamte over zijn daden kon vertellen; het blijkt dat elke persoon tot op zekere hoogte schuldgevoelens heeft. Hier kun je zien dat een persoon zich schaamt, juist wanneer anderen horen over zijn ongepast gedrag; schuldgevoel is een diepere, persoonlijke ervaring.
In de regel heeft het concept van schuldige gevoelens in het alledaagse bewustzijn een negatieve bijklank: dit is een slecht, zelfdestructief gevoel dat moet worden geëlimineerd. Maar is dat zo? Schuld ontstaat inderdaad in verband met de actie van zo iemand, die hij zelf als slecht beschouwt, niet in overeenstemming met zijn eigen waardesysteem. Wat zal een persoon ervan weerhouden een ander te schaden, van geweld, van diefstal, zo niet een gevaar om zich daarna schuldig te voelen? Geen schaamte voor wat er is gedaan (misschien weet niemand het), geen angst voor straf (statistieken zeggen dat strengere straffen het misdaadniveau niet verminderen), maar persoonlijke verantwoordelijkheid voor zichzelf, de uitvoering van zichzelf en de rol van beul is schuldig, - dit is een beperkend principe dat het menselijk gedrag in relatie tot anderen reguleert.
