Waarschijnlijk associëren velen die het mooie woord "grafologie" voor het eerst hebben gehoord het onvrijwillig met "graphomania", maar dit is volkomen onjuist! Consonance verbergt een hoofdverschil in betekenissen. Grafologie wordt beschouwd als een slecht bestudeerd gebied van psychologie, geneeskunde of criminalistiek, of misschien karakteristiek, samen met fysiognomie en handlijnkunde.
Het woord 'grafologie' kwam, net als vele andere, uit de oud-Griekse taal: γράφω - 'ik schrijf', λόγος - 'leer', dat wil zeggen de leerleer van schrijven. Dit is een set van bepaalde technieken, die, wanneer ze volledig worden gebruikt, je in staat stellen om de psychologische kenmerken van de persoonlijkheid met de hand te bepalen. Misschien is het juister om deze wetenschap 'psychografie' te noemen.
In de moderne wetenschap wordt deze leer als pseudowetenschappelijk beschouwd. Desalniettemin heeft de grafologie al vele jaren grote belangstelling gewekt bij een grote verscheidenheid aan publiek, en deze interesse is zelfs in de oudheid ontstaan. En hoe kan het zijn dat de mogelijkheid om door iemand te 'bijten' door nauwelijks naar zijn handschrift te kijken misschien niet aantrekkelijk is! Zo kunt u aan de hand van de dikte van de inktlijnen de authenticiteit van het testament vaststellen of een als zelfmoord vermomde moord herkennen aan de plaats van de tekst op een zelfmoordbriefje. Evenzo, volgens de kenmerken van handschrift, kunnen personeelsdiensten vooraf een onbetrouwbare werknemer berekenen. Een interessante conclusie wordt getrokken uit een psychologische analyse van het handschrift van beroemde mensen: het blijkt dat echte afwijkingen en genialiteit steevast gepaard gaan met mentale afwijkingen. Dus, volgens een van de erkende experts, handschriftexperts, onder de briljante Russische schrijvers, was alleen Poesjkin volkomen gezond.