Actieve menselijke activiteit is gericht op het transformeren van de wereld om ons heen. Het bevat een creatief principe dat creatieve, destructieve of neutrale vormen kan aannemen.
De activiteitentheorie werd ontwikkeld in de jaren 20-30 van de 20e eeuw door Sovjetpsychologen Alexei Nikolaevich Leontyev en Sergey Leonidovich Rubinstein op basis van de culturele en historische school van Lev Semenovich Vygotsky. De wetenschapper zag de noodzaak in van een fundamenteel onderscheid tussen lagere en hogere mentale functies, biologisch en sociaal, "natuur" en "cultuur".
Door middel van activiteit wil een persoon een bewust zichtbaar doel bereiken, zijn behoeften en interesses realiseren, de rol vervullen die hem door de samenleving is toegewezen. Dat wil zeggen, de transformatie van de werkelijkheid wordt bepaald door de externe omgeving en de innerlijke wereld van de mens. Voor activiteit heeft een persoon motivatie nodig. Beschrijf de activiteit van het onderwerp, overweeg de structuur, inhoud, methoden en methoden en noteer het eindresultaat. Activiteiten in de psychologie moeten worden onderscheiden van impulsief gedrag, veroorzaakt door emoties en niet geassocieerd met bewuste doelen.
Psychologen onderscheiden drie soorten activiteiten: werken, lesgeven en spelen. De vorming van het individu als een onderwerp van activiteit begint in het spel: dit is de eerste vorm van activiteit die de mens ter beschikking staat. In het proces van gerichte arbeid ontstaat een maatschappelijk significant product: gewas, huishoudelijk artikel, kunstwerk, uitvinding, wetenschappelijke ontdekking. De leer bereidt de persoon direct voor op het werk, ontwikkelt het. Als het spel wordt gemotiveerd door een dorst naar plezier, dan zijn leren en werken een gevoel van plicht en verantwoordelijkheid.
Dus dankzij activiteit belichaamt een persoon zijn potentieel materieel. In tegenstelling tot het puur dierlijke bestaan, is menselijke activiteit productief en niet alleen consument. Bovendien is de activiteit van dieren alleen te wijten aan biologische mechanismen, terwijl mensen - vanwege kunstmatige behoeften, hoger worden gegenereerd door de invloed van het culturele en historische veld.