Psychoorganisch syndroom: symptomen, stadia, behandeling

Inhoudsopgave:

Psychoorganisch syndroom: symptomen, stadia, behandeling
Psychoorganisch syndroom: symptomen, stadia, behandeling

Video: Wat is een posttraumatische stressstoornis? 2024, Juni-

Video: Wat is een posttraumatische stressstoornis? 2024, Juni-
Anonim

Psycho-organisch syndroom verschijnt met hersenbeschadiging. Bij deze ziekte verslechtert het geheugen, neemt de intelligentie af en treedt emotionele instabiliteit op. Deze polyetiologische ziekte kan op elke leeftijd voorkomen, maar vooral ouderen zijn er gevoelig voor.

Symptomen

Symptomen van het psycho-organische syndroom zijn vervat in de Walter-Buel-triade. Deze definitie omvat een geheugenstoornis, een afname van intelligentie en een emotionele wilsstoornis. In het begin lijdt de patiënt aan asthenie, emotionele instabiliteit, afhankelijkheid van weersomstandigheden en een afname van de concentratie. Hij wordt snel moe en wordt minder efficiënt. Vervolgens verslechteren het geheugen en de intellectuele vermogens enorm. Een persoon verliest praktisch het vermogen om nieuwe informatie op te nemen of te onthouden wat hij wist. Bovendien worden bij sommige patiënten verschillende aspecten van het geheugen in verschillende mate beïnvloed. Andere patiënten lijden aan het volledig verlies van bepaalde gebeurtenissen uit het geheugen. De derde groep heeft valse herinneringen, een vervorming van de realiteit.

De eerste alarmerende bel in het geval van het psycho-organische syndroom is een gebrek aan kritiek op het eigen gedrag, onvoldoende beoordeling van de gebeurtenissen rondom. De patiënt lijkt goed van slecht te onderscheiden, maar alleen geabstraheerd en wordt in een bepaalde situatie tactloos en egoïstisch. De belangencirkel van een persoon wordt scherp kleiner; hij kan niet waarnemen wat er als geheel gebeurt, maar kijkt alleen naar de fragmenten ervan. Het vermogen om prioriteiten te stellen is verminderd, de spraak wordt slecht en de zinnen worden kort en eenlettergrepig. Het is voor de patiënt moeilijk om zijn gedachten te uiten, en hij neemt vaak zijn toevlucht tot sjabloonzinnen. Het wordt voor de patiënt steeds moeilijker om zijn eigen emoties adequaat te tonen aan wat er gebeurt. Plotselinge gewelddadige uitbarstingen worden waargenomen zonder aanwijsbare reden of om kleine redenen.

Stadia

De ontwikkeling van het psycho-organische syndroom verloopt in 4 fasen: asthenisch, explosief, euforisch en apathisch. De eerste fase wordt gekenmerkt door snelle morele en fysieke vermoeidheid, emotionele instabiliteit, een verhoogde gevoeligheidsdrempel en prikkelbaarheid. Een voorwaardelijke intellectuele en lichamelijke aandoening is nog niet zo merkbaar, maar de mentale productiviteit neemt langzaam af. De patiënt lijdt aan een milde geheugenstoornis en vergeetachtigheid. Weerafhankelijkheid komt duidelijk tot uiting, en in een milde vorm van het psycho-organische syndroom voelt de patiënt zich onwel tijdens een weersverandering en bij ernstige - vooraf.

De tweede, explosieve fase van het psycho-organische syndroom wordt gekenmerkt door verhoogde prikkelbaarheid, woede, paroxismale agressiviteit en emotionele prikkelbaarheid. De patiënt kan om welke reden dan ook hysterisch worden als wat er gebeurt niet bij hem past. Het geheugen wordt erger, de wil neemt af, het vermogen om te controleren en zich aan te passen aan de situatie. Als de patiënt in dit stadium zijn toevlucht neemt tot alcohol, wat vaak het geval is, wordt het psycho-organische syndroom verergerd. Tegelijkertijd draagt ​​de ziekte bij tot een sneller optreden van alcoholafhankelijkheid. Sommige patiënten hebben de neiging tot paranoia en procesvoering.

Dan komt de euforische fase, waarvan het belangrijkste verschil de verandering in het heersende affect is. De patiënt heeft een zelfvoldane en opgewekte stemming en deze aandoening kan gemengd lijken met agressiviteit en huilbuien. Zelfkritiek blijft afnemen en het geheugen verslechtert. Bovendien is aantrekking ongeremd. Sommige patiënten ervaren gewelddadig gelach of huilen, waarvan het zegel lange tijd op het gezicht van de patiënt blijft.

De laatste fase - apathisch - wordt gekenmerkt door een verlies van spontaniteit, onverschilligheid voor verandering. Asthenie, gewelddadig gelach of huilen blijven bestaan ​​en dementie (dementie) kan voorkomen.