Er zijn drie gevoelens: opoffering, redder en agressor. Met hun hulp kun je de levensdriehoek van relaties begrijpen.
Een slachtoffer is een persoon die hulpeloosheid, uitputting, een verlangen om iemand te gehoorzamen, een misverstand over wat er gebeurt, machteloosheid en een gevoel van onfatsoenlijkheid voelt.
De agressor is die persoon die vertrouwen heeft in zichzelf en in zijn capaciteiten, hij is voortdurend op zoek naar gerechtigheid, het verlangen om iemand te straffen is inherent, evenals hoe hij het slachtoffer en de redder kan beïnvloeden.
De Heiland is iemand die altijd wil helpen, gevoelens van vertrouwen en medelijden heeft.
Hieruit kunnen we concluderen dat de eerste rol pesten moet doorstaan. De tweede rol is strafbaar en de derde probeert de deelnemers te redden. Het moet ook duidelijk zijn dat het individu in zo'n geometrische figuur in ieder geval alle functies zal vervullen. Dit alles kan onbeperkt duren en is niet afhankelijk van de leden zelf.
Zo kan de echtgenoot het niet meer verdragen, heeft de alcoholverslaafde geen zin meer om te drinken en wil de dokter het gezin niet misleiden, wat een gunstige uitweg uit de situatie is. Alles is makkelijk en simpel. Maar alles hangt af van het resultaat. Het is noodzakelijk dat minimaal één van de deelnemers uit de driehoek komt, anders kan iedereen voor onbepaalde tijd zijn rol spelen.
Is het mogelijk om de driehoek te verlaten? Om te beginnen is het de moeite waard om uit te zoeken wie er is ingelogd. Er is een concept van 'rolinversie'. Zo wordt de agressor gezien als leraar, de redder als assistent en begeleider en het slachtoffer als leerling. Als een persoon geneigd is te geloven dat hij de driehoek als redder is binnengegaan, dan moet je gedachten die je nobel tegenover het slachtoffer doen, van de hand doen. In dat geval wordt het slachtoffer geholpen, maar zonder resultaat. Daarna zal een weerloos persoon beginnen te beseffen dat dit zelfstandig kan worden geleerd.
