Hoe vaak mensen niet zeggen wat ze werkelijk waren. Vaker zeggen ze niet wat ze denken. De beste vriend van leugens is stilte, halve waarheid. Leugens kunnen groot en klein zijn, maar onschuldige leugens in de kindertijd kunnen tot problemen leiden en tekortkomingen veranderen in vertraagde problemen. Er zijn echter trucs om de bedrieger te berekenen. Leugens worden geassocieerd met emotionele spanning, dit komt tot uiting in spraak, bewegingen, menselijk gedrag. Hoe minder vaak hij liegt, hoe opvallender ze zijn.
Je hebt nodig
Observant
Gebruiksaanwijzing
1
Leugens hebben verbale (spraak) en non-verbale (externe) tekens. In spraak verschijnt het als een gezichtsloos, schetsmatig verhaal: een minimum aan details, gezichten, namen, algemene zinnen. De leugenaar is bang om verstrikt te raken in de fijne kneepjes en vermijdt ze. Hoe meer u overtuigd bent van de waarheid van wat er is gezegd, hoe minder reden om het te geloven. De bedrieger bouwt het verhaal, berekent de mogelijke gevaren, zodat de zoekpauzes tussen toenemende woorden pauzeren, gescheurde, onvoltooide constructies verschijnen. De hiaten zijn gevuld met parasitaire woorden, tussenwerpsels. De reactie op uw opmerkingen vertraagt (nadenken over het antwoord en de ontwikkeling van de situatie voorspellen). De gesprekspartner ontwijkt een direct antwoord, hij kan geen krachtig ja of nee zeggen, hij schuwt weg of loopt vast in kleine dingen. Als afleidende manoeuvre wordt een scherpe verandering van thema gebruikt wanneer de leugens te ver gaan. Probeer in een gesprek met een leugenaar zelf plotseling van onderwerp te veranderen - je zult zien dat hij opgelucht zal zijn.
2
Psychologen benadrukken enkele spraakfiguren die leugens verraden. Wanneer de spreker zijn eerlijkheid benadrukt, kan hij zweren bij alle bekende methoden ("Ik zweer op gezondheid", "Ik geef mijn hand aan het knippen", enz.) Het vermijden van het antwoord kan meestal worden geïdentificeerd door de zinnen: "Ik kan het me niet herinneren", "Ik heb dat niet gezegd ", " Ik wil er niet over praten. " Het omzeilen van een duidelijk "ja" of "nee" wordt uitgevoerd met behulp van een psychologische aanval op u: "u zei het zelf!", "Respecteert u mij?", "Ik weet niet waar ik het over heb, ik heb zoiets niet gezegd", "ik hoef niet te antwoorden" op zulke vragen. " Soms probeert de gesprekspartner uw vertrouwen te winnen en identificeert hij zich met u: 'We zijn hetzelfde', 'Ik heb hetzelfde probleem'.
3
Leugens laten ook uiterlijke tekenen na. Omdat dit proces erg emotioneel is, heeft het invloed op het gezicht en het lichaam. De gezichtsuitdrukking verandert: het gezicht van de bedrieger wordt rood (bloed stroomt naar het hoofd), haar lippen trillen. Hij kijkt weg, zonder je blik vast te houden. Hij kan daarentegen wel naar een leeg bereik kijken. Knippert vaak, ooglidtrekkingen, pupillen kunnen uitzetten (van opwinding). Hij beantwoordt vragen en tuurt.
4
Meestal praten mensen in een gesprek, maar de gebaren van de leugenaar geven zijn leugens en zijn signalen voor jou. Tijdens een gesprek kan hij zijn oor aanraken, in zijn neus wrijven, in zijn ogen krabben. Als er sieraden zijn, plagen soms kralen. Opwinding verhoogt de behoefte aan zuurstof en een persoon maakt de kraag en stropdas los. De gesprekspartner probeert zo min mogelijk ruimte in te nemen, wordt strakker, een geforceerde houding, handen als vastgelijmd aan het lichaam. Beschermende bewegingen worden ook gebruikt: gekruiste armen en benen (bij de enkels), gesloten handpalmen. Een leugenaar friemelt voortdurend in een stoel, kan geen plaats voor zichzelf vinden, maakt veel kleine bewegingen met zijn benen (wiebelen, tikken, etc.)
5
"Mr. body language" Alan Pease identificeerde 5 externe hoofdsignalen: een lopende blik, een lichte glimlach die het gezicht niet verlaat, microspanning van de spieren van het gezicht (een schaduw liep door), controle over de reactie van de gesprekspartner op het moment van leugens en vegetatieve reacties op het gezicht.
6
Door je waarneming te ontwikkelen, kun je dus bepalen of ze je de waarheid vertellen. Maar er moet aan worden herinnerd dat sommige tekenen kenmerkend kunnen zijn voor een persoon, zelfs als hij niet liegt - dat is hij gewoon. Hij heeft bijvoorbeeld de gewoonte om zittend over zijn benen te kruisen of altijd met een glimlach te praten. Daarom, als je de gesprekspartner niet goed hebt bestudeerd, loop je het risico in de "Brockau-val" te vallen. Hij is vernoemd naar de beroemde tv-presentator Tom Brockau in Amerika: dit is een verkeerde veronderstelling van menselijk handelen dat natuurlijk is voor tekenen van liegen.
Let goed op
Vergeet echter niet de eeuwige wijsheid van de mensen: "Beter is de bittere waarheid dan de zoete leugen."
Handig advies
Als u al het bovenstaande kent, kunt u zelf uw verbale en non-verbale manifestaties beheersen wanneer u wilt dat iemand het uitgeeft. Maar om gezicht te redden, moet je zelf in je eigen legende geloven, zodat dit voor jou geen leugen meer is. Anderen zullen dan niets merken.