In de moderne samenleving wordt algemeen aangenomen dat verraad een slechte daad is en loyaliteit iets positiefs. Vanuit het oogpunt van de psychologie is zo'n strikt onderscheid een vorm van psychologische verdediging. In dit geval worden persoonlijke claims gerechtvaardigd door traditionele waarden. Dat wil zeggen, een persoon voelt zich redelijk op zijn gemak met zo'n onwankelbaar vertrouwen in zijn plicht om trouw te blijven en het niet bloot te stellen aan loze twijfels.
Het is nog gemakkelijker gezegd, bedrog wordt als slecht beschouwd, omdat het bij een andere partner mentaal lijden veroorzaakt. Deze logica is echter niet helemaal waar, omdat veel andere levensgebeurtenissen dezelfde pijn veroorzaken, zonder welke het onmogelijk is om het leven voor te stellen, en dit maakt ze niet slecht. Slechts één persoon lijdt aan verraad, de tweede partner krijgt alleen plezier van zo'n verboden actie.
Maar is de onwankelbare loyaliteit en loyaliteit aan haar partner zo goed? Er zijn veel situaties waarin dit tot rampzalige resultaten leidt. Als een persoon financieel en psychologisch niet onafhankelijk is, is volledige loyaliteit aan een partner vereist om zijn zwakke persoonlijkheid te ondersteunen. Verraad onder dergelijke omstandigheden kan een aanzet zijn om de bestaande comfortzone te verlaten.
Om zich niet met onnodige verplichtingen te belasten, oefenen velen vrije betrekkingen uit. Hierdoor kunnen niet alleen onnodige plichten, verantwoordelijkheden en rechten worden vermeden, maar ook in principe bevrijd worden van een partner. Zo'n zwakke en onstabiele verbinding laat niet toe om de juiste steun te voelen en een gevoel van eenzaamheid wordt een constante metgezel.
Samen met een vrije relatie worden partners vertegenwoordigd als verre geliefden. Ze beoefenen seks zonder al te veel spirituele intimiteit. En deze benadering van relaties is heel normaal. Mensen die voor zo'n relatie kiezen, worden gecrediteerd met een zekere volwassenheid en onafhankelijkheid. Onder dergelijke omstandigheden is er inderdaad een volledige bevrijding van het gevoel van jaloezie en genegenheid.
In zo'n volwassen relatie kun je jezelf echter vinden vanwege de onmogelijkheid om te kiezen. De partner wil geen onnodige verantwoordelijkheden op zich nemen en de persoon kan op geen enkele andere manier naast zijn liefde blijven. Vrije relaties worden niet als iets slechts beschouwd, maar een gebrek aan mentaal begrip kan velen verwarren. In de hoofden van veel mensen devalueren vrije relaties liefde en bieden deze geen waardige vervanging. Dientengevolge hebben velen die dergelijke relaties hebben uitgeprobeerd, een duistere leegte in hun hart, in de plaats waarvan er eerder een verlangen naar geluk en wederzijds begrip met hun partner was.