We zijn eraan gewend dat we van goede en slechte gevoelens houden. In feite is de juiste verdeling van gevoelens in goed en slecht gebaseerd op hoeveel ze een persoon aanpassen aan de realiteit, hoeveel ze hem helpen leven.
Psychologen identificeren minstens 4 gevoelens die niet kunnen worden geëlimineerd, omdat ze ons lichaam en onze psyche ten goede komen. Sommigen van hen zullen je misschien verrassen.
Love
Liefde wordt terecht beschouwd als de koningin van alle zintuigen. Het is liefde die ons bestaan in het echte leven verandert. Ze verpersoonlijkt de voorwaartse beweging, het verlangen, de vlucht van de ziel.
Het is moeilijk voor te stellen dat iemand een gevoel van liefde kwijt wil. Dit gebeurt echter overal. Het gebrek aan wederkerigheid of het onvermogen om bij een persoon te zijn - en we streven ernaar om hem met al onze kracht uit ons leven te verwijderen. Omstandigheden dwingen ons om "in de verkeerde" baan te werken - we proberen onze droom niet te herinneren. En er zijn veel van zulke voorbeelden. Als je echter probeert het gevoel van liefde kwijt te raken, zal dit leiden tot een geleidelijke gevoelloosheid en vervaging als het tegenovergestelde van leven en welvaart.
Angst
Angst wordt ons 'gepresenteerd' door een gevoel van zelfbehoud. Het is niet moeilijk voor te stellen wat er met de mensheid zou gebeuren als mensen van nature geen angst kenden. Angst beschermt ons tegen echt gevaar, maakt op tijd duidelijk dat we gered moeten worden.
Het verbod op angst leidt ons tot angst. In tegenstelling tot situationele en gerechtvaardigde angst, die 'opbrandt', is angst veel dieper als ze de vrije hand krijgt. Vaak neemt het de vorm aan van een chronische anticipatie op de ervaring van horror, ongeacht of je echt bedreigd kunt worden of niet. In bijzonder moeilijke situaties is het optreden van gegeneraliseerde angststoornis mogelijk wanneer een persoon in een constante staat van spanning en mobilisatie verkeert. Tegelijkertijd begrijpt hij zelf dat er niets gevaarlijks in de buurt is, maar kan hij de angst niet langer aan.
Woede
Woede helpt ons onze grenzen te verdedigen. Hij is als een sensor die een signaal geeft wanneer iemand ons territorium is binnengevallen. Als een vreemde je hand probeert vast te pakken, is je eerste reactie idealiter een woede-uitbarsting en een poging om weg te trekken. Als je vriend je spullen meeneemt zonder te vragen, zul je ook boos worden en pas dan zul je de situatie begrijpen. Dit is een normale reactie.
Als woede wordt onderdrukt en men niet leert zijn grenzen adequaat te verdedigen, zal dit geleidelijk tot een gevoel van woede leiden. Je bent niet boos op een bepaalde overtreding van je grenzen, maar verwacht altijd een truc van iedereen, je bent bereid om jezelf te verdedigen en zelfs van tevoren aan te vallen.
Verdriet
Verdriet is een gevoel dat ons in staat stelt te leven en de verliezen te accepteren die iedereen in het leven zeker heeft. Met de hulp van verdriet hebben we de mogelijkheid om af te weren wat ons dierbaar was, en verder te leven.
Als je jezelf verbiedt verdrietig te zijn, wordt ze vervangen door verlangen. En het probleem van verlangen is dat het adresloos is. Als we verdrietig zijn over iets of over iemand, we hebben iets om te onthouden, waar we onze energie op kunnen richten, hoe we deze staat moeten leven, dan verlangen we gewoon 'naar de leegte'. Dit is een uitputtende toestand, die vaak erg moeilijk is om te doen. Verlangen kan ons in twee richtingen leiden: depressie of onnadenkende en soms ongebreidelde activiteit.
Om te begrijpen en te bepalen of we onze gevoelens correct leven, is het de moeite waard om naar onszelf te luisteren. Elk van de verboden gevoelens zal in je leven worden weerspiegeld met ongemak of lijden. Als je over het algemeen vreugde en voldoening ervaart in het leven, dan ga je de goede kant op.