Om luie mensen en loafers te rechtvaardigen, die constant alles voor later achterlaten, werd de obscure term 'uitstelgedrag' bedacht (vertaald uit het Engels: uitstelgedrag betekent vertraging). Samen met hem werden ideale omstandigheden gecreëerd om niets te doen. Als eerdere bedbuckers op de een of andere manier hun luiheid moesten rechtvaardigen, is het vandaag genoeg om dit sonore woord te noemen, zodat anderen met respect naar hen gaan kijken. Maar hoe ontstaat het delayed-action-syndroom eigenlijk?
Alarmerend
Volgens psychologen is de oorzaak van uitstelgedrag meestal de toegenomen angst. Iemand is geneigd bang te zijn voor spot, kritiek, grote financiële kosten, mislukkingen en nog veel meer. Dat is de reden waarom een lang bestaand conflict, voor de oplossing waarvan het nodig is om de relatie voor eens of voor altijd te achterhalen of zelfs om vergeving te vragen, de meeste mensen het gesprek steeds weer uitstelt. Ze stellen zichzelf gerust dat het, om de situatie op te lossen, beter is te wachten op een geschikt moment. Met andere woorden, ze houden zich bezig met zelfbedrog.
Een ander even vaak voorkomend voorbeeld van verhoogde angst is het uitstellen van ziekenhuisbezoeken. Het is beter om pijn te verdragen dan om onaangename procedures te ondergaan of een onverwachte diagnose te horen. Op zulke momenten wordt aanbevolen om te handelen volgens het schema 'eerst in de strijd, maar we zullen zien'. Angsten blijken in de regel sterk overdreven en een sombere, pessimistische bui wordt al snel vervangen door een zakelijke aanpak.
Moeilijk
Op het eerste gezicht lijken veel dingen erg ingewikkeld. Zo complex dat u niet weet waar u moet beginnen. Een auto kopen, een appartement repareren, naar een andere baan verhuizen, een gezin stichten - velen gebruiken al deze opties maanden of zelfs jaren. Voor een snelle en succesvolle afronding van de case, kunt u de implementatie in verschillende fasen verdelen. Hoe verplaats je bijvoorbeeld een grote zandberg van de ene plaats naar de andere zonder speciale uitrusting? Het is heel eenvoudig - met een schop en een kruiwagen om het in kleine porties te vervoeren. Hetzelfde met de reparatie. Afhankelijk van de volheid van de portemonnee is het huis verdeeld in secties waarin om de beurt reparatiewerkzaamheden worden uitgevoerd.
Door een complexe casus op te splitsen in fasen met een overzicht van alle stappen en details, kunt u het hele plaatje zien zonder de hersenen te overbelasten. Anders weigert de grijze stof in ons hoofd problemen op te lossen, zoals een computer 'bevriest'.
Maakt niet uit
Bijna iedereen verzamelt vaak verschillende kleine dingen, waarvan u de implementatie op elk moment kunt doen. Maar om de een of andere reden blijft er een stapel energierekeningen op de plank groeien, muziek-cd's die een paar dagen zijn gemaakt, zijn bedekt met stof en er zit zoveel ijs in de vriezer dat er niets in past. In dit verband heeft een van de hoogleraren van Stanford University voorgesteld uitstelgedrag te structureren. Dat wil zeggen, om een persoon die zich losmaakt van het ene ding te dwingen om het andere te doen - aangenamer en tegelijkertijd nuttiger. Dus op zijn minst de schuld aanzienlijk verminderd.
Oninteressant
Psychologen concludeerden dat het uitstelniveau veel lager is wanneer iemand hoopt op een snel en vooral een aangenaam effect van het voltooide werk. Daarom moet je proberen iets interessants in de taak te zien, anders blijft het in de plannen. Stel je bijvoorbeeld eens voor welke leuke dingen de premie aan het einde van het project zal worden uitgegeven, of hoeveel 'likes' een leuke video op internet zullen krijgen.