Alle kinderen stellen vragen over wat dood is. Het verschil zit alleen in de leeftijd waarop het kind geïnteresseerd begint te raken in dit onderwerp. Sommige ouders proberen het uit te lachen, anderen proberen het te kalmeren, de derde categorie volwassenen begint te veel informatie te vertellen.
Gebruiksaanwijzing
1
Het belangrijkste dat alle ouders moeten begrijpen, is dat de vraag van het kind over de dood onvermijdelijk is, dus u moet van tevoren nadenken over uw gedrag en antwoorden. Als interesse in dit onderwerp al op jonge leeftijd is ontstaan, dan zijn daar bepaalde redenen voor, die niet misstaan om erachter te komen. Waarschijnlijk heeft het kind gewoon het onbegrijpelijke woord 'dood' gehoord of een dood dier gezien.
2
Als u denkt dat het kind bang is voor de dood, mag u hem in geen geval geruststellen met de zinnen "u zult nooit sterven", "ik zal nooit sterven" en soortgelijke opmerkingen. Probeer uit te leggen dat leven en dood natuurlijke processen zijn. Een persoon wordt geboren, leeft, leeft en sterft. Bedenk de legende dat mensen na de dood dieren, insecten worden en dicht bij hun dierbaren blijven.
3
Wees niet stil. Veel ouders zijn van mening dat kinderen voor een bepaalde leeftijd geen informatie over de dood nodig hebben. Deze mening is onjuist. Hoe eerder het kind serieuze onderwerpen begint te begrijpen, hoe gemakkelijker het voor hem zal zijn om zich aan te passen aan de actualiteit.
4
Probeer het onderwerp overlijden niet te gedetailleerd aan het kind bloot te stellen. U hoeft niet te praten over begrafenisceremonies, begraafplaatsen of andere subtiliteiten. Het volstaat kort, maar begrijpelijk, om de oorzaken van overlijden uit te leggen - ouderdom, ziekte, ongeval. Overmatige informatie is misschien niet geruststellend, maar maakt het kind nog meer bang.
5
De dood van kinderen kan leiden tot ernstige psychische stoornissen. Kinderen beginnen bang te worden om alleen te blijven, in het donker te slapen en zelfs te schrikken van het minste nachtelijke geritsel. Om dit te voorkomen, moet u altijd geïnteresseerd zijn in de vragen van het kind en meer over zijn angsten praten. Toon tijdens het gesprek niet je emoties, huil niet, maar blijf kalm.