Pijnlijke herinneringen mogen geen obsessie worden. Als je het gevoel hebt dat je in het verleden vastzit, dan is het tijd om bepaalde krachten uit te oefenen om je niet te vervelen en verdrietig te worden in dit eindeloze moeras.
Hoe wil je soms wat pijnlijke herinneringen aan het verleden uit het leven weggooien. Maar ze "boren de hersenen opdringerig", waardoor ze gedwongen worden om keer op keer terug te keren naar de ervaren traumatische ervaring. Dus geleidelijk begint een persoon in het verleden te leven, het heden wordt in een zwart licht gezien, het lijkt erop dat er niets goeds in het leven zal zijn.
In de meeste gevallen is deze aandoening kenmerkend voor mensen die hun dierbaren hebben verloren. Ze beginnen vast te raken aan het tragische moment en voelen hun nutteloosheid en zinloosheid van het bestaan in deze wereld. Je moet je echter realiseren dat er niets zomaar in het leven gebeurt. De zware psychologische ervaring van verlies wordt aan het individu gegeven, paradoxaal genoeg zoals het klinkt, om waarden te helen en opnieuw te evalueren.
De belangrijkste manieren om herinneringen vrij te geven zijn onder meer:
- stop alle spullen van de persoon die je heeft achtergelaten in één doos en verstop je ergens ver weg;
- reparaties uitvoeren in de woonkamer;
- Vind je favoriete tijdverdrijf dat je afleidt van droevige gedachten.
- bezoek een psycholoog;
- doe autotraining om positief te denken.
De ervaring van verliezen en herinneringen aan het verleden is altijd traumatisch. Het lijkt op een stroperig moeras, waarin het niet van belang is vast te lopen.