Soms lijkt het de witte ethiek dat ze geen witte ethiek zijn, omdat ze niet in staat zijn om de stemming van een persoon te raden, hem te voelen. Maar zou White dit moeten kunnen doen? Om de witte ethiek niet te verwarren met de witte intuïtie, is het noodzakelijk om de essentie van deze sociale functies te onthouden.
Witte ethiek
Introverte (witte) ethiek is een functie die verantwoordelijk is voor het ontwikkelen van een subjectieve houding tegenover iets of iemand, of voor het opbouwen van een individuele relatie met iemand of iets.
Witte ethiek heeft meestal empathie, dat wil zeggen het vermogen om zich in te leven in en in te leven in een ander levend wezen. Dit betekent dat de blanke ethiek kan luisteren, meeleven, zijn begrip kan tonen aan een andere persoon. Op voorwaarde dat deze ander met een blanke ethiek praat en zijn ervaringen, zijn ervaringen deelt.
Als de andere persoon zwijgt en niet in gesprek gaat, kan de blanke ethiek met hem praten: dus draai je om en stel de vraag op zo'n manier dat de persoon zich als hem voelt en hem vertelt wat er met hem gebeurt.
Witte intuïtie
Introverte (witte) intuïtie is een functie die verantwoordelijk is voor contact met de eigen innerlijke wereld. Het beloont een persoon met het vermogen om naar zichzelf te luisteren en, door de minste trillingen van haar eigen ziel, te anticiperen of te voelen wat er in de buitenwereld gebeurt. Of met een andere persoon.
Witte intuïties zijn meesters om een sociaal-psychologische sfeer te creëren en te voelen. Ze voelen zich goed en zijn zich bewust van wat er in hun innerlijke wereld gebeurt en daardoor kunnen ze gemakkelijk de toestand van een ander herkennen.
Maar tegelijkertijd is het moeilijk voor hen om een persoon te vinden, om hun of die van iemand anders uit te drukken. Soms kunnen ze helemaal niet verwoorden wat er aan de hand is, ze hebben gewoon het gevoel dat 'hier iets mis is'.