Onverschilligheid is een toestand van apathie, desinteresse in wat er rondom gebeurt, gebrek aan verlangen naar iets. In dit geval een afname van wilsactiviteit, de afwezigheid van externe emoties.
Gebruiksaanwijzing
1
Onverschilligheid treedt vaak op na ernstige nerveuze spanning, stress. Een onverschillig persoon wil niets doen, zelfs alle acties om stress te verminderen lijken hem zinloos. In dit geval werkt onverschilligheid als een beschermende reactie van het lichaam tegen overmatige consumptie van mentale energie, nerveuze uitputting, gevaarlijk voor de gezondheid. De staat van onverschilligheid is echter ongunstig, daarom is het raadzaam er zo snel mogelijk uit te komen.
2
Ondanks het feit dat onverschilligheid iemand redt van nerveuze uitputting, is een lang verblijf in deze staat dodelijk. Een persoon stopt in ontwikkeling, stelt geen doelen en doet niets om deze te bereiken, terwijl hij geleidelijk aan degradeert. Soms verdwijnt apathie vanzelf nadat het zenuwstelsel rust. Soms moet een persoon zichzelf overwinnen. Als onverschilligheid het gevolg is van stress als gevolg van problemen op het werk, verliest een persoon zijn interesse in het beroep om werkmoeilijkheden te overwinnen. Als je de apathie niet overwint, ontwikkelt het probleem zich geleidelijk tot een echte crisis.
3
Onverschilligheid wordt meestal met rust behandeld. Een persoon elimineert zichzelf van werkproblemen, zet de telefoon uit, slaapt en eet weg. Dan, na enkele dagen van zulk nietsdoen, zullen onafgemaakte zaken zeker komen, spijt komt voor verspilde moeite, zenuwen en tijd, intuïtie suggereert opties om het probleem op te lossen. En de persoon voelt zich weer gemotiveerd om professionele activiteiten voort te zetten.
4
In sommige gevallen, totdat onverschilligheid is uitgegroeid tot een langdurige depressie, moet je jezelf dwingen om op zijn minst dagelijks huiswerk te maken. Dwing jezelf dan, om interne weerstand te overwinnen, gewoon aanwezig te zijn op het werk. Verder begint een persoon automatisch de gebruikelijke handelingen voor hem uit te voeren, raakt betrokken bij een levend werkproces, toont een toenemende interesse in de wereld om hem heen en keert terug naar zijn vroegere actieve leven.