Het is normaal dat een persoon in zijn activiteit streeft naar uitmuntendheid en probeert zijn werk steeds beter te doen. Als men echter tot het uiterste wordt gebracht, wordt een dergelijke toestand van normaal pathologisch, veroorzaakt neurose en mogelijk zelfs een afname van het arbeidsvermogen.
Perfectionisme in de psychologie is een ongerechtvaardigd verlangen naar een ideaal resultaat. Een man die naar hem neigt, is vastbesloten om alles perfect te doen: hij kan eindeloos een reeds uitgevoerde taak controleren, details aanscherpen, steeds meer vlekken en "onregelmatigheden" vinden. Om deze reden heeft de perfectionist vaak geen tijd om het werk op tijd af te leveren en iets nieuws aan te pakken.
Perfectionisme gericht op jezelf kan bestaan uit constante zelfcensuur, concentratie op fouten, constante twijfels. Bovendien heeft zo iemand zeer hoge normen, is hij bijzonder gevoelig voor kritiek op zijn toespraak en is hij meestal ontevreden over de resultaten van zijn activiteiten. Perfectionisme kan ook worden gericht aan andere mensen en de wereld in het algemeen.
Volgens psychologen liggen de wortels van zo'n pijnlijk streven naar uitmuntendheid in een gevoel van angst, angst en twijfel aan zichzelf. Als iemand bijvoorbeeld alle 'lelijkheid' van het interieur ziet, tuurt iemand er aandachtig naar en probeert het mooier, perfecter, beter en daardoor comfortabeler voor zichzelf te maken. Opgegaan in een nauwgezette race naar het ideaal en de 'draad van vertelling' kwijt, kan hij gewoon niet verder gaan.
Toegenomen angst kan ontstaan door emotionele "ondervoeding" in de kindertijd, door individuele kenmerken of door de vele onaangename en moeilijke beproevingen die men in het leven moet doorstaan. Biochemisch gezien wordt angstangst bepaald door het lage niveau van het hormoon serotonine, een neurotransmitter die verantwoordelijk is voor gevoelens van plezier en tevredenheid. De slechte kwaliteit van het werk verergert de kritische zelfdiscipline alleen maar, dus 'alles of niets' wordt het motto van pathologische perfectionisten die hun begeerde 'portie geluk' najagen.
Denk er eens over na, is het zo nodig om handdoeken aan beide kanten te strijken, de helft van de gebreide sjaal op te lossen vanwege een ontbrekende lus, de geschreven tekst tien keer opnieuw te lezen of het opgeloste probleem nogmaals te controleren? U zult beslist nee antwoorden en u zult het ermee eens zijn dat veel van uw obsessieve acties overbodig zijn. Allereerst moet je begrijpen dat vechten met de 'punten' van je perfectionisme niet alleen mogelijk, maar ook noodzakelijk is.
Om stress te verminderen, pauzes in het werk nemen, de technieken van diepe ontspanning en ontspanning leren, van tijd tot tijd oefenen. Bepaal zelf de termijnen waarbinnen u het werk moet voltooien. Verdeel de taak in verschillende kleintjes en overwin ze achtereenvolgens, en sta jezelf niet toe om terug te keren naar de vorige stap en vast te blijven zitten zonder enige speciale behoefte.
Als onderdeel van psychotherapie kunt u geholpen worden de redenen te identificeren en te elimineren waarom uw perfectionisme is ontstaan, om een adequate zelfperceptie en zelfbeeld te vormen. In werkelijkheid is het belangrijk om jezelf te accepteren zoals je werkelijk bent, zonder illusoire foto's over jezelf te maken.