Enkele honderden jaren geleden werd aangenomen dat wilskracht een soort interne spier is die kan worden getraind en ontwikkeld. In de loop van de tijd heeft dit idee echter zijn relevantie verloren. En nu hebben recente studies van Britse wetenschappers aangetoond dat dit waarschijnlijk waar is. Mensen kunnen moe worden van het nemen van serieuze beslissingen.
In Groot-Brittannië analyseerden geleerden gerechtelijke bevelen in geval van herziening. Ze onderzochten drie gevallen per dag: één 's ochtends, de tweede' s middags en de derde 's avonds. Statistieken toonden aan dat ze in 70% 's ochtends en slechts 10%' s avonds voldeden aan het verzoekschrift van hoger beroep. Dit laat zien dat de rechters 's avonds op zoek waren naar een eenvoudige manier om het probleem op te lossen en dit was waarschijnlijk te wijten aan vermoeidheid bij het nemen van belangrijke beslissingen.
En er zijn veel vergelijkbare voorbeelden in de buurt. Zo is de baas in een zich snel ontwikkelend bedrijf de hele dag vriendelijk, probeert iedereen te helpen, luistert naar alle suggesties. 'S Avonds wordt hij een heel ander mens: hij wil naar niemand luisteren; Verwerpt alle aanbiedingen die bij hem binnenkomen, roept om de kleinste overtreding. Waarom gebeurt dit? De baas nam de hele dag moeilijke beslissingen en tegen de avond werd hij overbelast. Zijn wilskracht heeft al zijn reserves uitgeput.
Iets soortgelijks gebeurt bij elke persoon. Zelfs als hij geen mondiale beslissingen neemt, wordt hij nog steeds moe. Hier is nog een andere situatie om te overwegen: een standaard winkeltrip naar de supermarkt. In het begin weigert iemand kalm om onnodige dingen te kopen, maar na een uur van slopende fermentatie in een enorme supermarkt begint hij alles te nemen wat slecht is. Waarschijnlijk zal dit zelfs in het dagelijks leven niet nuttig zijn, maar de cheque is al verbroken en dingen kunnen niet worden geretourneerd. Dit is wat marketeers en eigenaren van grote winkels nu gebruiken. Hoe groter de winkel, hoe meer mensen er tijd doorbrengen. En hoe langer hij loopt, hoe meer hij koopt. Simpele formule.
Dus hoe ga je om met deze vermoeidheid? Er zijn twee effectieve manieren:
Handel impulsief en tot op zekere hoogte irrationeel. Om gekke en vreemde acties te ondernemen, niet lang na te denken over het nemen van een beslissing, niet na te denken over de gevolgen. Het bespaart je energie. Niemand dwingt altijd om zich zo te gedragen. Dit zal tot een vernietigd leven leiden. Maar laat soms de innerlijke rebel los. Dit verklaart trouwens waar tieners zoveel energie kregen en op één plek naaiden.
Een volledige rust, zonder beweging en met wilskrachtige beslissingen. Een reis naar het resort helpt veel. Daar kun je gewoon op zee liggen en nergens aan denken.
Dit zijn de twee meest gebruikelijke manieren om wilskracht te herstellen. Iedereen kan degene kiezen die bij hem past.
Een andere belangrijke rol bij de studie van deze menselijke functie werd gespeeld door een ander experiment. Een aantal mensen kreeg bepaalde telefoons die psychologen belden en vroegen of ze nu een verlangen hadden. Zoals uit de studie bleek, wilde bijna elk van de deelnemers aan het experiment iets, maar verzette zich ertegen. Iemand wilde tijdens het werk slapen, iemand wilde eten tijdens een dieet enzovoort. Uit deze ervaring kunnen twee conclusies worden getrokken: ten eerste zijn verlangens de norm en wil iemand altijd iets, en ten tweede leidt weerstand ertegen tot vermoeidheid, agressie en andere negatieve gevolgen. Hoe meer je je verzet, hoe groter de kans dat de volgende verleiding je zal overwinnen.
Dus wat te doen om niet geïrriteerd te raken? Het antwoord is simpel: een compromis. Het is noodzakelijk om een deel van het verlangen te vervullen, om niet al je energie te verspillen. Of herstel het later met behulp van de twee hierboven genoemde methoden.