Heb je vrienden of kennissen die je al een week of zelfs een jaar vertellen over een probleem, maar het helemaal niet kunnen oplossen. Je kijkt naar zo iemand en je bent verrast: "Nou, dan kan alles in een paar stappen geregeld worden. Waarom doet hij niets en blijft hij lijden?" Het verbaast je hoe deze persoon zo lang kan leven in de schaduw van een eenvoudig op te lossen probleem. Is het zo simpel?
Wat kunnen de redenen zijn dat iemand de situatie niet van tijd tot tijd aankan en is er een kans om hem te helpen? En vooral: is het nodig?
1. Denkbeeldig syndroom van het slachtoffer. Sommigen lijden omdat ze gewoon willen lijden. Om precies te zijn, ze lijden niet eens, maar genieten van dit gevoel, genieten ervan. Door gebrek aan aandacht kunnen sommigen verlangen naar elementair medelijden, en daarom voldoen hun verhalen over een onopgelost probleem aan deze behoefte. Anderen houden in wezen van de situatie zelf, waarin zij naar verluidt een gijzelaar zijn geworden door omstandigheden. Maar over het algemeen zijn ze helemaal geen gijzelaars, maar dictators van deze situatie.
Een meisje klaagt bijvoorbeeld dat mannen haar constant lastigvallen, dat ze het beu is om tegen ze te vechten, dat ze bang is om uit te gaan, en dat ze over het algemeen de hele dag belt. Je kijkt naar haar en begrijpt dat dit begrijpelijk is: haar uiterlijk is zo provocerend dat het niet anders kan. En het is genoeg voor een obsessieve fan om op een harde manier uit te leggen dat hij hier niet welkom is, en dat zal genoeg zijn. Maar wat doet een meisje? Ze verandert niet naar buiten. En ze weigert nogal speels de achtervolger, die haar veilig blijft bellen. Waarom doet ze dit? Omdat ze deze situatie leuk vindt. Waarom omhult ze deze situatie dan in de vorm van een probleem en klaagt ze? Om eruit te zien als een slachtoffer, niet als een dictator, die de wereld van mannen regeert.
2. Typische luiheid. Sommige problemen zijn niet alleen opgelost omdat ze gewoon te lui zijn om iets meer te doen om betere resultaten te krijgen.
Iemand klaagt bijvoorbeeld dat hij zoveel potentieel heeft, maar er zijn geen kansen voor de ontwikkeling ervan. Ter vergelijking: een eenvoudige harde werker in de fabriek vervult zijn taken met succes voor weinig geld en vertelt de meester zo nu en dan hoe hij deze of die "stijlen" moet verwijderen. Over het algemeen zou hij zelf een uitstekende meester kunnen zijn. Maar er zijn zoveel van deze zelfde 'maren'. Je moet korsten krijgen, maar hiervoor moet je vrij nemen, inschrijven voor cursussen en een deel van een heel klein salaris besteden aan training. En dan ook om elke dag naar een onderwijsinstelling te gaan of daarvoor in een andere stad te gaan wonen … Wat kan ik zeggen - luiheid.
3. Faalangst. Mensen zijn bang om een concrete oplossing voor het probleem te vinden, omdat ze bang zijn om te crashen. Ze zijn dagelijks klaar om het bestaan van dit probleem te verdragen, dan om iets te zien dat ze niet gewend zijn.
Zo kon een jonge vrouw met zwangerschapsverlof, die nog geen tijd had gehad om goed ervaring op te doen, de bestellingen volledig opnemen, omdat ze een uitstekende naaister is. Maar de angst dat ze niet zou slagen, stelt haar in staat om slechts zeldzame bestellingen van vrienden op te nemen, de bliksem te veranderen en haar broek af te snijden. Ze denkt: "Ik leer van verschillende bestellingen van vrienden en plaats dan al een advertentie op het netwerk." En op deze pretentieloze manier duwt ze zichzelf weg van het doel. Als gevolg hiervan ontvangt hij zielige centen voor zijn bevelen en klaagt hij dat het leven niet genoeg is.
4. Er is nog tijd. Iemand kan het probleem de volgende dag eenvoudigweg verleggen, want alles lijkt hem dat hij deze dagen in bulk heeft en er zal nog niets met dit probleem gebeuren.
Een meisje viel bijvoorbeeld af vanwege haar emotionele problemen. Ze begon snel af te vallen. Maar uiteindelijk is het zo zwak geworden dat je met een zelfstandig medisch oog kunt zien - anorexia. Dringende medische tussenkomst is nodig. Maar ze blijft werken en brengt haar daar nauwelijks veertig kilo. En elke dag vervaagt het meer. Ja, ze begrijpt al dat ze niet 'dik' is. Al vele maanden is ze niet dik. Maar ze denkt nog steeds dat gewichtstoename net zo eenvoudig is als afvallen. Ze stelt het uitstellen naar de dokter uit en beseft niet eens dat haar hart elke dag meer en meer als een praktisch ontladen gadget wordt. Ja, ze heeft tijd. Maar waarom zou je je druk maken als het eindigt?
5. Ik zie het probleem niet - dat betekent dat het niet bestaat.
Iemand lost een al lang bestaand probleem niet alleen op omdat hij de essentie ervan niet begrijpt, het niet ziet.
Zo vestigden een man en een jonge vrouw zich na de bruiloft in zijn huis bij haar schoonmoeder. Hij gaat elke dag naar zijn werk en als hij komt, wil hij niet ingaan op de nuances van de relatie die tussen zijn moeder en vrouw is ontstaan. En mijn vrouw wil gewoon op de muur klimmen van wrok en mentale pijn. De hele dag luisterde ze alleen naar verwijten, dat ze dit niet kon en dat het haar niet lukte. En hoe is zo'n fantastische man met zo'n domheid getrouwd. Om dit interne conflict op te lossen, heb je maar één actie nodig - om een aparte behuizing te vinden. Maar hiervoor moet de echtgenoot het probleem zien, de toestand van de vrouw voelen. Hoewel ze zal zwijgen of in geschreeuw zal breken, is het onwaarschijnlijk dat hij het zal horen.
Er kunnen veel redenen zijn waarom mensen stilstaande problemen niet oplossen. En het is belangrijk om deze redenen te begrijpen. Dan wordt duidelijk wie er net genoeg is om naar te luisteren, iemand om een andere kijk op de situatie voor te stellen, en wie er actie moet ondernemen.