Het is algemeen aanvaard dat het leven is dat liefde eet in het gezin: klusjes, kleine kinderen, groundhog day en vuile badjassen. In feite verdwijnt liefde in een gezin wanneer de liefde van een vrouw voor zichzelf verdwijnt.
Een vrouw zonder liefde voor zichzelf is een uitgestorven blik, het is verveling naast haar, het is een routine en verlaagde handen van een man.
Als er in een vrouw liefde voor zichzelf is, weet ze zichzelf te waarderen en wil ze voor zichzelf zorgen. Ze wil lachen, flirten, iets nieuws proberen en zichzelf vermaken. Ze heeft er genoeg van om zich af te vragen: wat wil ik nu, en wat kan ik hiervoor doen, wie kan mij hierbij helpen? In principe vergeet ze in ieder geval niet iets te willen in dit leven.
Als er in een vrouw liefde voor zichzelf is, heeft ze liefde voor de hele wereld, voor alle mensen om haar heen. En het wordt gevoeld, het lonkt, ik wil deze innerlijke vreugde aanraken. Haar achtergrondwarmte en vreugde worden het mysterie dat ik wil oplossen: wat zit er in dat ik niet heb? Hoe doet ze dit? Wat maakt haar zo? Wat als ik dat ook kan? En het wordt die energie die zich rondom intuïtief uitstrekt.
Wanneer een vrouw liefde voor zichzelf heeft, kunnen geen vuile gewaden de realiteit die ze om zich heen creëert eenvoudig veranderen door haar bestaan. Ik wil naast haar staan, ongeacht wat ze draagt, of ze een manicure heeft en welke problemen ze elke dag overwint.
Als er in een vrouw liefde voor zichzelf is, maakt het haar niet uit of iemand anders van haar houdt of niet. Ze is al vervuld met liefde en ze heeft genoeg van deze liefde. Maar op de meest paradoxale manier begonnen anderen van haar te houden. In de eerste plaats haar eigen echtgenoot.
De liefde van een vrouw voor zichzelf is de sleutel tot de dagelijkse tederheid en zorg voor haar man. Haar glimlach en opgewektheid - dit maakt een man haar nog gelukkiger om zelf genoeg van dit geluk te krijgen. Elke dag en elke minuut.