Er is een categorie mensen waarin alles uit de hand loopt. En het duurt meer dan een maand, en zelfs meer dan een jaar, en soms gedurende het hele leven. Ze proberen, proberen het opnieuw, handelen - en falen opnieuw. Keer op keer, dag na dag, hetzelfde. Dergelijke mensen worden verliezers genoemd.
Maar niet alles is in deze kwestie zo eenvoudig en eenduidig. Verliezers zijn ook anders: sommigen beschouwen hun omgeving als zodanig, anderen merken zichzelf alleen maar. Sommigen voelen zich na een groot verlies in hun leven niet langer verwend door het lot, waarna ze niet meer kunnen opstaan. Anderen worden elke dag met kleine obstakels geconfronteerd. Je kunt geen verliezers en alle pessimisten noemen, omdat er onder hen veel succesvolle mensen zijn. Terwijl geluk keer op keer kan worden afgewend van ondoordringbare optimisten. Er zijn ongelukkige mensen die anderen de schuld geven van alles en omstandigheden, en er zijn mensen die de volledige verantwoordelijkheid voor hun leven nemen.
Een interessant feit is dat de ambities van elk individu en de mogelijkheden om deze te bereiken een grote invloed hebben op het zelfbewustzijn van de verliezer. Er zijn mensen die absoluut tevreden zijn met hun positie als loodgieter die zijn hele leven in de plaatselijke huisvestingsdienst heeft gewerkt. En een andere persoon die ervan droomt een beroemde kunstenaar te worden, maar dit niet heeft bereikt, zal voor altijd ontevreden zijn met zijn lot. Hoewel hij een goed inkomen heeft, vele malen groter dan het inkomen van een loodgieter.
Daarom is het zo moeilijk om de enige echte beschrijving van de verliezer te geven. Hoe hard we ook proberen een exact antwoord te geven, iedereen zal zichzelf op zijn eigen manier in deze wereld zien.
Desalniettemin is er één ding gemeen onder degenen die zichzelf beschouwen als de clan van verliezers. Ieder van hen, die een bepaald aantal keren geprobeerd heeft het gewenste in het leven te bereiken en gefaald heeft, vindt niet de kracht om "op te staan" na weer een "val". Zo iemand verliest het vertrouwen in zichzelf. En dan begint zijn gebroken psyche hem tegen te werken. Zelfs als deze persoon blijft bewegen en iets doet, zal hij worden achtervolgd door angst en onzekerheid. En waarom zou u al uw kracht in iets steken dat zeker zal mislukken en pijn zal veroorzaken? Het is beter om iedereen meteen (inclusief jezelf) te waarschuwen, zodat je niet op veel rekent. Of misschien zelfs melden dat er 'boze steen' over hem hangt, die niet tot iets goeds zal leiden.
Gelovend in zijn waardeloosheid in deze wereld, begint de verliezer onbewust tegenspoed aan te trekken. Kiest wat voor hem niet rendabel is. Bang om te gaan waar er een kans is om het zelf te proberen. Bij het minste gevaar capituleert zonder te vechten. Het is dus heel gemakkelijk om vrienden en werk en je geliefde en je laatste zelfrespect te verliezen. Dit is precies wat er vroeg of laat met Goryan gebeurt. Wat hun geloof in hun armoede ongetwijfeld nog meer heeft geworteld.
Dus waarom slagen sommigen er ten koste van alles, terwijl anderen het snel opgeven? Dit kan verschillende redenen hebben.
1. Deze mensen zijn van nature achterdochtig, gedreven en onderworpen aan de mening van anderen. De eerste mislukkingen en hun beoordeling door de samenleving hebben grote invloed op het toch al instabiele zelfvertrouwen en hun acties. Ik wil weglopen, me verstoppen en nooit iets anders doen, om geen aandacht aan mezelf te besteden.
2. Lage spanningsweerstand. Zelfs zonder een dergelijke beoordeling door een gezaghebbende samenleving, raken verliezers snel gedesillusioneerd door het leven. Als je eenmaal in de "zwarte strook" bent - en zulke mensen zijn klaar om te denken dat al het leven bergafwaarts is gegaan.
3. Een verliezer worden in het leven helpt een moeilijke jeugd. Gebrek aan ondersteuning en assistentie tijdens deze periode. Vaak horen kinderen van geërgerde ouders: "onzin", "slet", "je kunt niets goeds doen", "mensen zoals jij doen niets in het leven" - het is geen wonder dat op de leeftijd dat iemand zichzelf kan bewijzen, deze mensen zijn al gebroken, wilskrachtig en niet-ingewijd. Mislukkingen worden in dit geval op het hoofd gegoten van degenen die niet weten hoe ze ermee om moeten gaan.
4. Depressie. Dit gaat niet over een tijdelijke verslechtering van de stemming, maar over echte klinische depressie. In deze staat willen mensen veel veranderen in het leven, maar er is alleen geen kracht en de wil is verlamd. In dit geval is het erg belangrijk om tijdig een specialist te raadplegen.