Er is één merkwaardig psychologisch fenomeen dat het freudiaanse reservaat wordt genoemd. De uitdrukking betekent dat onvoorwaardelijke motieven, onopgeloste interne conflicten en onderdrukte verlangens achter een willekeurig voorbehoud zitten.
In 1901 werd het boek "The Psychopathology of Everyday Life" gepubliceerd, geschreven door Sigmund Freud, de grondlegger van de psychoanalyse, een arts, psychiater, antropoloog en wetenschapper. In zijn wetenschappelijke werk beweert de beroemde Oostenrijker dat een persoon door middel van onbeduidende woorden of onjuiste handelingen zijn onvervulde en onbewuste verlangens uitdrukt. De algemene uitdrukking "Freudiaans voorbehoud" heeft ook een academische naam - parapraxis.
Volgens de theorie van Freud zijn alle foutieve menselijke handelingen onderverdeeld in 4 groepen:
- stonecrops, administratieve fouten, sloppenwijk, reserveringen;
- vergeten van namen, namen, gebeurtenissen, feiten, aanduidingen;
- foutieve (absurde) acties;
- onverenigbaar met de situatie of de woorden van gezichtsuitdrukkingen.
Freud liet zijn patiënten vrijuit spreken: willekeurige zinnen en woorden, onbeduidende verschillen tussen gedrag en wat er werd gezegd - dit alles stelde de wetenschapper in staat om de verborgen psychologische problemen van de patiënt te identificeren. Freud gaf deze methode zijn naam - de Free Association Method, die vervolgens erkenning kreeg van psychiaters over de hele wereld.
Een persoon realiseert zich niet en herkent zijn onderbewuste motieven en verlangens niet, maar verschillende voorbehouden kunnen wijzen op de aanwezigheid van psychologische problemen en verborgen motieven.
Een gewoon persoon zal zijn spraakfout uitleggen met een aantal logische redenen: vergeetachtigheid, overwerk, depressie, gewoon een ongeluk. Voor hem is het zoeken naar verborgen betekenis in zijn daden een nutteloze en domme bezigheid, maar als je het graaft, blijkt dat de oude Freud het niet zo bij het verkeerde eind had, hoewel veel psychotherapeuten met hem in discussie zouden gaan.
Een van de meest klassieke voorbeelden van freudiaanse reserveringen is een verwijzing naar een persoon met een andere naam. De vrouw noemt de huidige echtgenoot bijvoorbeeld de naam van haar ex-man, wat kan betekenen dat de vrouw haar relaties uit het verleden niet volledig heeft losgelaten, ze denkt voortdurend aan haar ex-man, misschien is ze zelfs geïnteresseerd in zijn leven en is ze jaloers, of heeft ze er oprecht een hekel aan. Mannen blijven ook niet achter en noemen vrouwen vaak de namen van geliefden, met alle trieste gevolgen voor zichzelf.
Er is nog steeds controverse, is het nodig om verborgen motieven in alle spraakfouten te zien, of is er willekeur? Psychologen en psychiaters vinden het nog steeds moeilijk om een definitief antwoord te geven.