Vanaf de eerste verjaardag van de baby geven we niet alleen om hem, maar bouwen we ook relaties met hem op. Hoe we relaties kunnen opbouwen met een volwassene, althans op intuïtief niveau, begrijpen we, maar met een baby … Om de een of andere reden lijkt het erop dat alles anders moet zijn. Hij kan niet meteen antwoorden en lijkt niet te begrijpen wat hij zegt … hij is nog steeds klein …
Er is zoveel oprechtheid, energie en persoonlijkheid bij kinderen … waar gaat het allemaal naar toe als ze volwassen worden?
Je hebt nodig
De wens om een harmonieuze relatie met het kind op te bouwen
Gebruiksaanwijzing
1
Praat met je kind. Het is belangrijk om te begrijpen dat je een gids bent voor de wereld voor het kind, je stelt hem open voor hem. En het maakt niet uit dat hij je in eerste instantie niet antwoordt - hij went aan de stem van zijn ouders, aan spraak, hersenstructuren die zijn ontworpen om verbale informatie te verwerken, ontwikkelen zich actief. Zo draag je bij aan de mentale ontwikkeling van het kind. Door middel van spraak leert het kind emoties waarnemen. Vertel ons wat er in de buurt gebeurt, wat je ziet, hoe je je voelt. Als je ergens van streek bent, kun je dit zeggen - op deze manier wordt de verbinding tussen verbaal en non-verbaal hersteld. Het is belangrijk om te onthouden dat de informatie niet inconsistent mag zijn - als je hele lichaam, gezichtsuitdrukkingen en intonatie zeggen dat je van streek bent, dan moet je humeur in dezelfde categorieën worden beschreven, bijvoorbeeld: 'Mam is vandaag een beetje van streek …' en niet 'Er is niets gebeurd. Alles is in orde … 'Door tegenstrijdige informatie te sturen, compliceer je het proces van het leren herkennen van emoties, en als een kind opgroeit, zal het moeilijk voor hem zijn om zichzelf te vertrouwen - hij zal zich concentreren op de woorden van een belangrijk persoon, en niet op zijn eigen gevoelens.
2
Sinds de geboorte zijn kinderen waar in hun emoties. Tijdens het onderwijs leren ze ze te verbergen, te vervangen en te onderdrukken. Zelfs als je het niet echt leuk vindt hoe de baby reageert - accepteer zijn gevoelens, hij heeft het recht om boos te zijn en te schreeuwen … Het is jouw taak om het kind te leren ze op een sociaal aanvaardbare manier uit te drukken, maar niet om te camoufleren. Het kind bouwt zijn gedrag op basis van uw reacties op zijn behoeften. Als een kind van tijd tot tijd reacties vertoont dat je niet bemoedigend lijkt, bijvoorbeeld schreeuwen in de winkel als je iets niet hebt gekocht, betekent dit dat je ergens hebt geleerd dat je op deze manier kunt krijgen wat je wilt. Het blijft om te begrijpen wanneer je erin slaagde dit te consolideren en wat werd geleid door - het moment "Als ik maar ophield met schreeuwen …" of iets anders. Nadat u dit hebt begrepen, corrigeert u eerst uw gedrag en wacht u tot het gedrag van het kind verandert.
3
De voorspelbaarheid van de wereld. De voorspelbaarheid van de wereld is belangrijk voor jonge kinderen - zo ontstaat er vertrouwen in, neemt de interne angst af en wordt de psyche stabieler. Zo wordt de dagelijkse routine met de tijd herkenbaar en is het kind intern klaar en weet wat hem te wachten staat. En als moeder de baby voor het eerst voor lange tijd verlaat - ze is er niet en dit is een feit, en als ze terugkomt - is het geen feit. Moeder keert pas keer op keer terug en leert het kind vertrouwen. Voor jonge kinderen is er geen concept van tijd en een eigenschap als tolereren / wachten tot ze bekend zijn. Als hij moe is, heeft hij nu rust nodig … anders, grillen, 'slecht gedrag'. Met dit in gedachten is het voor een ouder gemakkelijker om het gedrag van het kind te begrijpen. Alleen in een sfeer van vertrouwen, liefde, acceptatie - kan een kind zich volledig ontwikkelen. Natuurlijk is de wereld zelf onvoorspelbaar en als het kind dit zelf ontdekt, heeft hij al de kracht om ermee om te gaan. En het is niet nodig om alles in de buurt te controleren om dezelfde illusoire voorspelbaarheid te garanderen.
4
Vraag jezelf altijd af - wat leer ik de baby nu? Vooral als je niet weet wat je moet doen - verbieden / toestaan, schelden / prijzen. Het kan een kompas worden in de vraag correct en of niet correct handel ik. Als een kind geen speelgoed op de speelplaats wil delen, kun je hem 'overtuigen' op basis van overwegingen als 'Het is niet goed om hebberig te zijn', 'Wat zal de moeder van de baby denken dat je kind niet wil delen' … of hij kan beslissen hij of niet, dit is zijn speeltje - dit zullen de eerste stappen zijn naar onafhankelijke besluitvorming, gericht op jezelf en je verlangens. Bovendien blijft het zelfrespect van het kind wat bij hem wordt overwogen. Kinderen hebben over het algemeen niet het idee van klein / groot - een andere houding. Het is gevaccineerd door volwassenen. U zult hiervan overtuigd zijn wanneer het kind begint te vragen - waarom is het mogelijk voor u, maar dat is hij niet, en het argument - 'Omdat u klein bent, maar ik ben een volwassene', zal voor hem niet overtuigend en beledigend zijn.
5
Je bent een voorbeeld om te volgen. Als u bijvoorbeeld een zorgvuldige houding tegenover de dingen van de baby opgeeft en eist, moet u zelf een dergelijke houding tonen. Anders zijn het dubbele berichten aan het kind en zal het niet veel kracht hebben. Integendeel, ze leren de baby het ene te zeggen en het andere te doen. Een persoonlijk voorbeeld is een speciale kracht, maar ook een voorbeeld van het slechte gedrag van een ander kind - als je hier aandacht aan besteedt en het met je kind bespreekt, kan dit voldoende zijn om te voorkomen dat hij zich zo gedraagt. Kinderen leren veel door naar volwassenen te kijken. Een kind is als een spiegel van wat er in het gezin gebeurt, wat ouders als voorbeeld geven. En als er iets in het gedrag van de baby verschijnt, wat alarmerend is, is dit een reden om in het algemeen te begrijpen hoe het gezin leeft, wat elke ouder leert. Het gezin is een systeem en alle gezinsleden zijn met elkaar verbonden.
6
Zei - klaar! Als je het kind iets hebt beloofd, moet je het zeker doen. En zelfs als je iets met slecht gedrag hebt bedreigd, zul je het moeten doen. Ten eerste vormt het een positie van consistent gedrag en een serieuze houding van de baby ten opzichte van de woorden van de moeder. Leert moeder serieus te nemen. Mam kan niet alleen grapjes maken en entertainen, maar ook haar woord houden. Ten tweede is het kind gewend om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn daden, als hij zich slecht gedraagt op de speelplaats - de belofte om haar te verlaten, als het gedrag niet verandert, geeft het kind het recht om te kiezen.
Let goed op
Onthoud dat je ervaringen uit je kindertijd met je ouders en hun interactiestijl van invloed zijn op hoe je relaties met je kind opbouwt. Leer dit effect volgen. Dit moet worden gedaan zodat uw traumatische ervaring uw kind niet beïnvloedt.
Handig advies
Het kind heeft alles wat je nodig hebt voor een gelukkig leven - help hem zich aan te passen en zichzelf te openbaren. Dit proces kan niet eens opvoeding worden genoemd - het is naast elkaar bestaan van een nieuw leven. Je bent in de buurt en helpt om met moeilijkheden om te gaan, zodat hij het later alleen kan doen.