Het is bekend dat communiceren met vreemden veel gemakkelijker is dan met geliefden. In het eerste geval is het niet moeilijk om persoonlijke grenzen op te bouwen en in het tweede geval veel moeilijker. Wat te doen als autochtonen kritiek hebben? Laat ze zichzelf niet manipuleren.
Als naaste mensen ons bekritiseren, is de achtergrond vaak precies het tegenovergestelde dan bij collega's of vreemden.
De eerste reden voor kritiek is een poging om schuld op te wekken, te onderdrukken en te dwingen te doen wat de criticus wil. Bovendien, hoe vaker we bezwijken voor deze trucs, hoe sterker de kracht van de manipulator, hoe tactlooser het onze persoonlijke grenzen zal overschrijden.
En als een geliefde categorisch niet in staat is om manipulatie te scheiden van normale open communicatie, kan hij een huistiran worden. En nu beslist hij wat hij draagt, wat je hebt en hoe je je vrije tijd kunt besteden. Daarom is het belangrijk om dergelijke pogingen tot grensoverschrijding tijdig stop te zetten. Hoe dicht we ook zijn, iedereen zou een persoonlijke ruimte moeten hebben.
De tweede reden is het onvermogen om het verzoek in duidelijke tekst uit te drukken. Een geliefde kan bijvoorbeeld niet rechtstreeks zeggen dat hij meer tijd met je wil doorbrengen en begint de kleine dingen de schuld te geven. Hij zegt misschien dat je te veel graaft als je het appartement schoonmaakt. Dat je lang op internet surft, dat je veel met vrienden aan de telefoon praat. De echte reden voor deze kritiek ligt in het feit dat een geliefde in plaats daarvan met je wil wandelen in het park, gaan skiën, naar de film gaan of op bezoek gaan.
Waarom zegt hij het niet bot? Er zijn veel redenen, en een daarvan is dat we gewoon niet gewend zijn om gezamenlijke plannen te bespreken. Niet gebruikt om openlijk hun verlangens te uiten, omdat we bang zijn om te falen. En als ze weigeren, dan ben ik de aandacht niet waard, dan ben ik slecht. In dit geval moet je alles leren uitspreken en dit moet apart worden bestudeerd.
De derde reden: iemand wil helpen als hij ziet dat er iets mis is. En hij weet zeker dat als hij nu kritiek levert, je zeker zult veranderen en beter zult worden. Dit is zijn manier van communiceren, dus hij kreeg van jongs af aan les en hij weet niet hoe hij op een andere manier kan helpen.
Het lijkt erop - het is veel gemakkelijker om direct te zeggen dat "deze blouse niet bij je past, omdat hij je huid aards maakt". Ze weten dus niet hoe, dus zeggen ze: 'Nou, je mag meteen de kist in.' Het beledigt, bederft de stemming, maar ze begrijpen dit niet.
Hoe kun je zulke manipulaties weerstaan?
In alle drie de gevallen is het anders en laten we al deze drie soorten kritiek analyseren door ze met cijfers aan te duiden:
1. Een poging om persoonlijke grenzen en controle te overschrijden kan worden onderdrukt met behulp van de "Always Say Yes" -techniek, wat de criticus ook zegt, je moet het ermee eens zijn en zijn woorden bevestigen, maar tegelijkertijd moeten ze worden verdisconteerd. en hoe je zijn kritiek kunt omzetten in woorden die je niets zeggen, als je bijvoorbeeld te horen krijgt dat je slecht kookt, ook al is dat niet het geval, dan kun je zeggen dat de volgende keer dat iemand die het beter weet het kookt, of je hebt geld nodig voor kooklessen of iets anders. de criticus zal niet kalmeren en verder gaan. Het is belangrijk om zijn standpunt te behouden, akkoord te gaan en de zin in zijn eigen betekenis te vertalen, in zijn eigen sleur, en telkens "ja" te zeggen.
2. Als iemand niet weet hoe hij rechtstreeks moet vragen en zeggen wat hij wil, kun je vragen: 'Waar heb ik je mee lastig? Hoe lang moet ik schoonmaken?' Dat wil zeggen, keer naar zijn persoonlijkheid, naar zijn behoeften. Het is mogelijk dat hij direct zegt wat hij van je wil.
Als het niet meteen lukt, kunt u de techniek met negatieve vragen gebruiken: "Klopt het dat ik lang heb schoongemaakt? Hoe lang? Wat kunnen we doen op het moment dat ik heb schoongemaakt?" Dit zal de gesprekspartner ertoe brengen de ware reden voor kritiek te noemen.
Dat wil zeggen, met behulp van deze vragen laat je zien dat je het eens bent met de criticus en bereid bent te vergaderen om de situatie te veranderen. In de regel werkt deze methode feilloos, omdat het uw gesprekspartner in de positie van 'Ik heb gelijk' plaatst en u niet in de positie van 'Ik heb de schuld'. Je communiceert als gelijkwaardige gesprekspartners die op zoek zijn naar een gemeenschappelijke oplossing voor het probleem.
3. De criticus "die hulp wil" realiseert zich niet dat hij iemand verwondt met zijn scherpe opmerkingen. Neem in dit geval zijn kritiek niet ter harte - u moet naar het motief kijken. Hij wil je niet beledigen, verpletteren of schuld veroorzaken, hij wil je niet beledigen. Hij wil dat je beter wordt en hij beseft niet dat hij pijn heeft.
Het is goed voor zulke mensen om een verhelderende vraag te stellen: 'Wat bedoel je?'. In de regel volgt onmiddellijk een gedetailleerd antwoord met rationele suggesties en duidelijke aanbevelingen. Het is beter om naar ze te luisteren en conclusies te trekken waar iedereen baat bij heeft.
Je kunt ook proberen aan zulke mensen uit te leggen dat deze manier van communiceren je beledigt, en in de meeste gevallen ontmoeten ze je.
Ook kun je kritiek waarschuwen: vraag vooraf om een mening over wat je gaat doen, wat te dragen en wat te koken. Dan ligt een deel van de verantwoordelijkheid bij hem en zal hij zichzelf al bekritiseren. Deze techniek moet zorgvuldig worden gebruikt, als een persoon de neiging heeft om dierbaren te beheersen en te beheren, kan hij zijn autoriteit overtreffen.
Tot slot
Bij elke poging tot kritiek van een persoon is één ding belangrijk: intern zelfrespect, eigenliefde. Dan is het niet nodig om al deze technieken te bestuderen, trainen en toepassen. Een zelfverzekerd persoon communiceert immers zo adequaat dat niemand hem durft te manipuleren. Ze kunnen het proberen, maar ze zullen meteen begrijpen dat het nutteloos is.
Ondertussen is zulke liefde en respect niet genoeg - gebruik technieken. Ze helpen ook om zichzelf te gaan respecteren en worden steeds meer zelfvoorzienend.
Het is ook belangrijk om de gesprekspartner te respecteren, hoe tactloos hij zich ook gedraagt. Begrijp dat een persoon redenen heeft om je te bekritiseren. Zelfs als het een slecht humeur is, is het nog steeds de reden.
En accepteer het niet, probeer niet persoonlijk kritiek te hebben op jezelf, op je persoon. Als je jezelf respecteert, als je absoluut kalm van binnen bent, kun je elke situatie echt evalueren en niet onder de negatieve invloed van de criticus vallen.