Zelfmedelijden is destructief voor een persoon, in deze toestand die hij sluit, wordt het moeilijk om zijn acties en gedrag te evalueren. Natuurlijk waren er in bijna ieders leven momenten waarop een gevoel van zelfmedelijden bijzonder sterk tot uiting kwam, maar alleen het vermogen om de situatie te beoordelen en conclusies te trekken, onderscheidt een persoon met een sterke geest van een persoon die gewend is aan en zich comfortabel voelt in een slachtofferstaat.
De belangrijkste redenen voor zelfmedelijden zijn een gevoel van hopeloosheid, machteloosheid en het gevoel dat je wordt onderschat. Als een persoon de stand van zaken accepteert 'zoals hij is', dat wil zeggen openlijk verklaart dat hij zwak is, beginnen ze hem na een tijdje als een zwakke te beschouwen. Een persoon glijdt geleidelijk naar beneden in de sociale en professionele sfeer: interessante projecten op het werk vertrouwen hem niet meer toe en vertrouwen om belangrijke problemen op te lossen. Bovendien maakt het niet uit of iemand hardop spreekt over zelfmedelijden of het intern ervaart - non-verbale signalen worden door anderen zo goed opgevangen dat woorden niet nodig zijn.
Na verloop van tijd beginnen zelfs vrienden en familieleden zulke mensen te vermijden - niemand wil zich schuldig voelen voor de problemen en zorgen van anderen. Feit is dat mensen, vol zelfmedelijden, zelfs hun vrienden proberen te manipuleren door een dialoog op te bouwen zodat anderen zich schuldig en verplicht voelen. Afhankelijk van een deel van mededogen verschijnt, begint een persoon redenen te zoeken om zichzelf te beklagen.
Probeer je acties te analyseren en begrijp de oorzaak van medelijden. Zodra de ware oorzaak bekend wordt, neemt het medelijden af.
De belangrijkste reden voor zelfmedelijden is dat de persoon niet volwassen is geworden en probeert 'het met tranen te nemen' zoals in de kindertijd, of in de verkeerde opleiding, toen de ouders het kind aan alles gaven. Maar een volwassene moet zijn eigen lot kunnen opbouwen en aan fouten kunnen werken. Als je merkt dat je te vaak je vrienden belt om je te vertellen over je volgende mislukking, kun je het beste een afspraak maken met een therapeut.
Een systematische en gerichte beweging voorwaarts onder begeleiding van een therapeut zal helpen los te komen van de ketenen van medelijden. Kenmerken van de kindertijd en de houding van ouders beïnvloeden natuurlijk het volwassen leven van een persoon. Maar leven onder het mom van een masker van een beledigd en niet leuk kind is onmogelijk. Er zijn veel mensen in de wereld die klaar staan om je liefde, vriendschap en aandacht te geven.
Help degenen die nog meer hulp nodig hebben: werk in de eetkamer voor de armen, hulp voor de ernstig zieken. Besteed zoveel tijd als je je kunt veroorloven, maar niet ten koste van jezelf.
Medelijden is een destructief gevoel, het verhindert een persoon om beslissingen te nemen en hij weigert uiteindelijk acties die zijn leven zouden kunnen veranderen. Dat wil zeggen, constante angst en twijfel aan zichzelf zijn producten van medelijden. Het is mogelijk om medelijden te neutraliseren, maar dit kost veel tijd, allereerst moet je zelfdiscipline doen, te beginnen met de eenvoudigste taken. Stel doelen die gemakkelijk te bereiken zijn, bijvoorbeeld altijd tegelijkertijd wakker worden, gymnastiek doen. De doelen waarbij de middelen van het lichaam betrokken zijn, zijn het gemakkelijkst te bereiken, maar ze helpen je om in jezelf te geloven, wennen aan het feit dat als je in een bepaalde richting beweegt, elke taak haalbaar is.
Neem niet meteen scherpe stappen, verlaat het werk niet, waar je zogenaamd niet gewaardeerd wordt, verbreek de relaties met vrienden niet. Kijk maar eens van de andere kant naar je leven. Mensen die al die tijd bij je zijn geweest terwijl je in de greep was van zelfmedelijden en de vriendschap niet opgaven, zijn het zeker waard om te communiceren met een persoon die ten goede is veranderd.