Een geliefde verliezen is altijd pijnlijk. En de ouders van wie het kind zelfmoord heeft gepleegd, gaan door de hel. Een enorm schuldgevoel in wat er is gebeurd, veroordelende blikken, onvervangbare bitterheid van verlies - dit alles vereist dringende actie.
Je hebt nodig
- - hulp van een psychotherapeut;
- - internet.
Gebruiksaanwijzing
1
Het maakt niet uit hoe afgezaagd het klinkt in deze situatie, maar kalmeer nog steeds. Probeer tenminste een paar minuten, een half uur, een uur te kalmeren. Analyseer wat er is gebeurd en bekijk het vanaf de zijkant. Kunt u de redenen noemen waarom uw kind zo'n stap heeft gezet? Is dit jouw schuld? Probeer objectief te antwoorden.
2
Bedenk dat perfecte ouders niet bestaan in de wereld, elk maakt bepaalde fouten bij het opvoeden van kinderen. Vaak kan de reactie van het kind op een bepaalde situatie niet vooraf worden getraceerd, net zoals het onmogelijk is om hem tegen alle mogelijke gevaren te beschermen door hem in een kooi te stoppen of onder een glazen kap te houden.
3
Geef jezelf de schuld en geef jezelf de schuld van wat er is gebeurd als je opzettelijk je zoon of dochter hebt meegebracht, hem of haar zoveel mogelijk pijn hebt gedaan, hem hebt vernederd, hem in een hoek hebt gedreven, enz. Maar dat was het niet, toch? Jij, zoals de meeste ouders, zorgde voor je kind, probeerde hem veel goeds te geven, opgevoed en beschermd tegen verschillende problemen.
4
Zoek geen redenen om jezelf keer op keer te verwijten, daar zal niets aan veranderen. Probeer te accepteren wat er is gebeurd, verzoent u ermee en als er meer kinderen in uw gezin zijn, richt u dan uw liefde en zorg voor hen.
5
Sta jezelf toe jezelf te bevrijden van negatieve emoties: huil, schreeuw, sla met je vuisten in het kussen, bij voorkeur om andere familieleden niet bang te maken. Houd er rekening mee dat deze methode om van het negatieve af te komen goed is als een eenmalige remedie, gebruik het niet constant.
6
Probeer geen museum op te richten in de kamer waarin je kind woonde. Geef zijn spullen aan het weeshuis. Beschouw dit niet als zijn verraad, integendeel, laat deze daad van barmhartigheid worden verricht ter ere van zijn geheugen, als een verzoek aan God om vergeving van zijn ziel. Bewaar alleen zijn foto's voor jezelf, maar plaats of hang ze niet op opvallende plekken.
7
Verlaat vaker het huis, loop op drukke, drukke plaatsen, maar vermijd in het begin speeltuinen, want hoogstwaarschijnlijk zal het serene plezier van de kinderen van andere mensen je verdriet bezorgen. Er zijn echter mensen die juist na de dood van hun eigen kind troost vonden toen ze een baan kregen bij een onderwijsinstelling voor kinderen: een kleuterschool, school, weeshuis, enz. Denk erover na of je hun gang moet gaan?
8
Stop met eindeloos door je hoofd te scrollen door de gedachten aan de zelfmoord van je kind. Onthoud dat u niet de enige bent in uw verdriet, er zijn veel werkelijk ongelukkige mensen op aarde, inclusief degenen die kinderen hebben verloren. Probeer je pijn te veranderen in de zorg voor degenen die je liefde, aandacht en genegenheid nodig hebben. Je kunt soms naar het weeshuis of hospice komen en ongelukkige mensen alle mogelijke hulp bieden.
9
Vind nieuwe hobby's, hobby's, maak interessante kennissen. Het is niet de moeite waard om jezelf alle schuldgevoelens van het leven te ontnemen door een einde te maken aan jezelf, dus je zult je kind nog steeds niet teruggeven.
10
Vergeet niet dat zelfs de meest acute pijn na verloop van tijd dof wordt. Leer opnieuw leven, zoek naar een nieuwe betekenis, streef ondanks alles naar een positief wereldbeeld, laat je niet verbitteren over de hele wereld.
11
Probeer te kijken wat er vanuit filosofisch oogpunt is gebeurd. Als u de leerstelling dat de menselijke ziel vele wedergeboorten heeft, voor de waarheid accepteert, zal uw kind spoedig winnen of misschien al een nieuw leven hebben gevonden. Het vorige bestaan, net als de dood, werd hem gegeven voor een bepaalde ervaring die niet onderworpen was aan de acceptatie van de menselijke geest.
12
Als je je verdriet niet alleen aankunt, maak dan een afspraak met een ervaren psychotherapeut. Hij benoemt je individuele of groepssessies, in het laatste geval ontmoet je mensen die precies hetzelfde verdriet hebben ervaren als de jouwe. Als je om wat voor reden dan ook niet persoonlijk contact kunt opnemen met een therapeut, doe dat dan online. Op het netwerk vind je ook forums waar mensen die zo'n verdriet hebben meegemaakt communiceren en op zoek zijn naar manieren om een nieuw leven te leiden.
Handig advies
Als je in God gelooft, ga dan naar de kerk en steek kaarsen aan en vraag om vergeving voor de ziel van je zoon of dochter.