Er zijn een groot aantal soorten en soorten depressies, die elk een of andere aanvullende symptomen hebben. Een van de typen is essentiële depressie. Wat zijn de kenmerken van deze aandoening? Welke tekenen kunnen wijzen op een vergelijkbare vorm van stoornis?
Voor het eerst begon het fenomeen van essentiële depressie te spreken in de jaren zestig van de 20e eeuw. Vervolgens kreeg deze overtreding de tweede naam: depressie zonder voorwerp. Ondanks het feit dat de aandoening onder de symptomen een aantal typische symptomen van klinische depressie vertoont, heeft deze aandoening enkele kenmerken. Vaak wordt op basis van de kenmerken van essentiële depressie de bijbehorende diagnose gesteld.
Wat zijn de kenmerken van het fenomeen essentiële depressie
In de meeste gevallen wordt klassieke depressie gekenmerkt door een gevoel van totale hopeloosheid, vermenigvuldigd met een zware schuld. De patiënt kan aangetrokken worden tot zelfbeschuldiging, zelfwaardering, zelfkastijding, zelfstraf. Tegen deze achtergrond worden vaak zelfmoordgedachten gevormd, die in sommige gevallen veranderen in directe zelfmoordpogingen. Dit alles is helemaal niet kenmerkend voor essentiële depressie.
Wat is het fenomeen van essentiële depressie? Dit is een bepaalde toestand wanneer een persoon een sterke afname van vitaliteit ervaart. Deze vorm van de ziekte wordt niet gekenmerkt door schuld, schaamte, auto-agressie en andere negatieve vormen van gedrag. Een persoon met deze overtreding verkeert in een toestand van constante afbraak. Om deze reden is essentiële depressie heel gemakkelijk te verwarren met chronisch vermoeidheidssyndroom, zeer functionele depressie of burn-out.
De bijzonderheid van deze vorm van depressieve stoornis ligt ook in het feit dat de patiënt door het constante gevoel van uitputting de hele wereld en het leven zelf letterlijk begint te haten. Zelfmoordgedachten verschijnen gewoonlijk onder invloed van ernstige onvoldoende vermoeidheid en volledige achteruitgang, wanneer alles zinloos, saai, hopeloos en nutteloos lijkt.
In de meeste gevallen wordt essentiële depressie slecht gediagnosticeerd en blijft deze in de regel niet gerealiseerd (onuitgesproken). Hierdoor kan de toestand van een zieke gepaard gaan met constante stress (intern en extern, moreel en fysiek), wat meestal niet kenmerkend is voor andere vormen van depressieve stoornis. In combinatie met een volledige achteruitgang en het ontbreken van verlangens, ambities, komt sterke diffuse angst naar voren, wat gepaard kan gaan met een gevoel van negatieve stress en algemene fysieke malaise.
Een van de kenmerken van essentiële depressie is ook psychosomatiek, die meestal erg uitgesproken is. Vanwege dit kenmerk kan dit fenomeen worden verward met de zogenaamde gemaskeerde depressie, wanneer de helderziende van binnenuit naar buiten komt door fysieke malaise.
Het is vermeldenswaard dat de exacte redenen waarom het fenomeen van essentiële depressie zich voordoet tot op heden niet zijn vastgesteld. Er zijn veel mogelijkheden. Deskundigen staan er echter vaak op dat deze overtreding ontstaat als gevolg van onderdrukking van het libido, wat de hoeveelheid vitale energie drastisch vermindert. Sommige psychoanalytici merken ook op dat essentiële depressie kan ontstaan op basis van narcisme en psychotrauma bij jonge kinderen.