Van de vele vormen van gedragsafwijkingen en -afwijkingen, ook in het seksuele gedrag van een persoon, is een van de vormen van seksueel fetisjisme - exhibitionisme - niet de minste.
Exhibitionisme is een vorm van afwijkend gedrag, gekenmerkt door de wens om hun geslachtsdelen op de verkeerde plaats en situatie te demonstreren. Je moet seksuele disfunctie niet verwarren met gezonde intieme relaties tussen een man en een vrouw die elkaar kunnen bestuderen, met rust gelaten en elkaar laten zien wat ze maar willen. In de regel worden manifestaties van exhibitionisme meestal om een voor de hand liggende reden bij mannen gevonden. Omringende reageren geschrokken op een man die zijn geslachtsdelen demonstreert. En als een vrouw dit doet, is het heel natuurlijk dat ze het seksuele verlangen van een man zal opwekken en niet van angst.
De oorzaken van het exhibitionisme zijn van sociaal-psychologische aard. Allereerst is dit twijfel aan jezelf, angst voor communicatie met het andere geslacht. Een exhibitionist is hoogstwaarschijnlijk een persoon met een onvervulde behoefte aan liefde, ontevreden over zichzelf. Blootstelling van de geslachtsorganen is voor zulke mensen een manier van zelfbevestiging.
Moeten exhibitionisten bang zijn? In de meeste gevallen niet. Het belangrijkste doel van een exhibitionist is het veroorzaken van angst. Exhibitionisme is onderverdeeld in twee typen: sadistisch en masochistisch. In het eerste geval geniet de patiënt van het feit dat hij het slachtoffer bang maakt. In het tweede geval geniet hij van zijn eigen schaamte. In ieder geval is het onwaarschijnlijk dat de exhibitionist het slachtoffer zal aanvallen. Een emotionele reactie is genoeg om hem tevreden te stellen. De gemakkelijkste manier om jezelf tegen een exhibitionist te beschermen, is hem te negeren en gewoon langs te komen. Dan krijgt hij geen emotionele steun en zal hij waarschijnlijk niet verder handelen.
Exhibitionisme wordt als een ziekte beschouwd, maar de behandeling als zodanig bestaat niet. Om deze aandoening te elimineren, moet u toevlucht nemen tot psychotherapie.