Matig egoïstisch zijn is niet alleen normaal, maar zelfs erg nuttig. Mensen die niet voor zichzelf kunnen opkomen en daardoor altijd alles doen omwille van anderen, kunnen daardoor erg ongelukkig worden, omdat ze vaak vriendelijkheid en buitensporige zachtaardigheid gebruiken.
De belangrijkste verschillen tussen gezond en ongezond zelfzucht
Gezond egoïsme wordt in de eerste plaats gekenmerkt door het vermogen van een persoon om in zijn eigen belang te handelen en de resultaten te bereiken die hij nodig heeft, zonder de rechten van anderen te schenden en zonder anderen te laten lijden. Ongezond egoïsme, dat ook egocentrisme kan worden genoemd, is veel onaangenamer: het dwingt een persoon om naar eigen goeddunken te handelen, "over zijn hoofd te gaan", en helemaal niets te geven om het leven en welzijn van zelfs de naaste mensen.
Zelfgerichtheid voorkomt dat mensen zichzelf op een vreemde plek plaatsen. Het is onverenigbaar met empathie, empathie, diplomatie. Iemand kan zich gewoon niet voorstellen wat anderen kunnen voelen.
Met gezond egoïsme houdt een persoon zo goed mogelijk van zichzelf, heeft een goed, niet overschat en onderschat zelfrespect, kent zijn sterke en zwakke punten. Hij heeft de lof van iemand anders niet nodig, hij probeert niet de eerste erkenning van zijn verdiensten te bereiken. Integendeel, ongezond egoïsme zet iemand ertoe aan slechte dingen te doen. Het dwingt je om constant aanbidding te eisen, het kan vernedering van anderen veroorzaken, het verlangen om te "zitten" op het werk, lasteraars lijken beter tegen hun achtergrond. Om in zijn ogen perfect te lijken, zal een egocentrisch alles doen.