Om het gemakkelijker te maken om binnenkomende informatie waar te nemen en te analyseren, moet u enkele methoden gebruiken om deze te ordenen. De Engelse psycholoog Tony Buchan stelde voor om hiervoor mentale kaarten of mindcards (deze worden ook wel geheugenkaarten, denkkaarten of intelligentiekaarten genoemd) te gebruiken.
Het concept van mentale kaarten
Een mentale kaart is een weergave in een grafische, systematische en complexe vorm van een specifieke gebeurtenis, proces, idee of gedachte. Meestal is dit een soort diagram op een groot vel papier, dat een groot aantal verbindingen tussen verschillende objecten in het betreffende gebied vastlegt. Een dergelijke presentatie van het materiaal heeft voordelen ten opzichte van de schriftelijke presentatie, omdat het alleen de belangrijkste afbeeldingen, woorden en relaties belicht.
Met behulp van zulke ogenschijnlijk verwarrende kaarten kan het menselijk brein informatie gemakkelijker waarnemen, analyseren en een beslissing nemen of een actieplan bepalen. En allemaal omdat de hersenen ook niet lineair denken, wordt er een massa neurale verbindingen in geboren voordat volledige informatie verschijnt.
Uit de vrije hand mindmap
Om correct een mentale kaart te maken die de gewenste resultaten oplevert, moet u zich bij de implementatie aan verschillende regels houden. Een van de eerste regels is de horizontale indeling van het blad. Dit komt door de nabijheid van dit formulier tot het natuurlijke. Het menselijk oog neemt de "rechthoeken" die aan de lange kant liggen beter waar (zoals bij een tv, computerscherm of educatief bord). Woorden op de kaart zijn ook beter horizontaal geplaatst, zodat u het hele plaatje kunt zien zonder omhoog te kijken.
In het midden moet je het belangrijkste element van de kaart plaatsen (doel, plannaam, eigennamen, etc.). Dit centrum moet dienovereenkomstig worden ontworpen: helder (met meer dan drie kleuren), met afbeeldingen, frames en het originele lettertype. Rond dit centrum zijn takken: subdoelen of secties, of planitems, enz. Ze moeten met lijnen met het centrum verbonden zijn en de lijnen kunnen, afhankelijk van het type verbinding (associatief, causaal of indirect), in verschillende kleuren worden gedecoreerd of zelfs met afbeeldingen in de vorm van dikke kettingen, dunne touwtjes, sterke vislijnen, enz. Er moeten zoveel mogelijk grafische elementen op de kaart staan: ze worden beter waargenomen dan woorden.
Vanuit de objecten van de tweede orde, die zijn geassocieerd met het centrale object, kunt u ook nieuwe posities omleiden die de punten van het plan of de subsecties verduidelijken en specifieker maken. Specifiek hoeft men niet te diep in te gaan en onnodige of toegekende punten te benadrukken. Het is raadzaam om één regel of woordgroep te gebruiken om elke regel en elke positie te beschrijven.
Het is vermeldenswaard dat u bij het maken van een kaart die aan één probleem is gewijd, niet volledig verschillende gebieden moet aanraken. Zelfs als een associatieve connectie iemand naar een nieuw onderwerp heeft geleid, is het beter voor haar om een nieuwe kaart te ontwikkelen, terwijl ze een link naar de oude aangeeft.
Er moeten veel kleuren, texturen, verschillende lijnen en pijlen op de kaart staan, maar het is belangrijk om dit niet te overdrijven. Het belangrijkste doel van de kaart is om informatie te organiseren en ermee te werken, en voor veel onnodige details kan de betekenis verloren gaan. De mentale kaart moet dus expressief, levendig, emotioneel, maar tegelijkertijd schoon en duidelijk worden gemaakt. Om dit broodnodige evenwicht te bereiken, zal oefenen helpen.
Door de gecreëerde gedachtekaart te analyseren, kan men een andere blik werpen op het object of het onderwerp in kwestie. Misschien brengt de associatieve serie een persoon naar een geheel nieuwe en creatieve manier van handelen of een doel veranderen vanwege het onvermogen om het op de eerder geschetste manier te bereiken.