Elke persoon neemt gebeurtenissen op zijn eigen manier waar en drukt zijn gedachten uit naar anderen. Sinds de oudheid in de samenleving zijn de wetten van logische constructie van gevolgtrekkingen, die de waarheid en dwaling kunnen bepalen, echter in de samenleving vastgelegd.
Gebruiksaanwijzing
1
Hoe consistent zijn uw verklaringen?
Een persoon moet stabiel denken en consistent zijn in het uiten van zijn eigen gedachten. Onder de basiswetten van logica onderscheidt de wet van identiteit. De essentie ligt in het feit dat in het proces van concreet redeneren de aangehaalde gedachten identiek moeten zijn, d.w.z. gelijk aan onszelf. De redenering mag geen tegenstrijdigheden bevatten en de ene gedachte kan de andere niet vervangen. Het is onaanvaardbaar om identieke gedachten als verschillend door te geven en verschillende concepten in één categorie te combineren en ze gelijk te stellen. Zo proberen mensen vaak tijdens discussies bewust de aandacht van de gesprekspartner te verleggen en vragen te stellen die niet gerelateerd zijn aan het gespreksonderwerp. Onjuist gebruik van homoniemen in spraak - woorden met twee betekenissen, kan leiden tot een gebrek aan logica. Bijvoorbeeld om over een persoon te spreken als een historisch persoon, omdat in zijn aanwezigheid altijd verhalen voorkomen die een overtreding zijn van de identiteitswet. In dit geval volgt de tweede verklaring niet op de eerste en zijn ze qua inhoud niet gelijk aan elkaar.
2
Heeft u tegenstrijdige gedachten en overtuigingen?
Volgens de wet van non-contradictie is het onmogelijk om tegelijkertijd iets te bevestigen en te ontkennen. Als een object een bepaalde eigenschap heeft, is het onaanvaardbaar deze kwaliteit te ontkennen. Er zullen geen tegenstrijdigheden zijn als iemand over verschillende dingen of over hetzelfde praat, maar op verschillende tijdstippen of in verschillende situaties. Zeggen dat regen in de herfst gunstig is, zal bijvoorbeeld niet juist zijn. Het zal nuttig zijn voor de groei van paddenstoelen, maar niet gunstig voor de oogst. Twee tegenstrijdige uitspraken kunnen dus niet in hetzelfde opzicht worden toegepast.
3
Kunt u de juiste keuze maken als u twee tegengestelde verklaringen krijgt voorgelegd?
De uitsluitingswet van de derde stelt dat van twee tegenstrijdige gedachten de ene waar zal zijn en de andere onwaar. Er is geen derde. Volgens deze wet heeft het onderwerp het aangegeven kenmerk of is het afwezig. Maar dit principe is niet van toepassing op uitspraken die de toekomst betreffen en zijn slechts veronderstellingen. Het wordt ook niet gebruikt in gevallen waarin beide stellingen bewust onwaar zijn. Het heeft bijvoorbeeld geen zin om de juiste oplossing te kiezen als ze zeggen dat alle paddenstoelen eetbaar zijn of niet. De wet is van toepassing in gevallen waarin er een moeilijke situatie is: waarheid of onwaarheid.
4
Overtuig je voldoende in je toespraak?
De wet van voldoende rede formuleert de noodzaak dat elke waarachtige gedachte voldoende rechtvaardiging heeft. Tegelijkertijd wordt de nadruk gelegd op het feit dat valse gedachten niet kunnen worden bewezen. Alle mensen hebben het mis, maar alleen dwazen blijven hun fouten verdedigen. Elke waarheid kan worden bewezen door een voldoende aantal feiten aan te halen.