Er zijn mensen in de wereld voor wie liefde slechts een woord is. Dit gevoel heeft voor hen geen betekenis en waarde. Zo'n positie is vaak gebaseerd op een direct onvermogen om lief te hebben, wat door verschillende omstandigheden kan worden gevormd. Vaak wordt zo'n onvermogen tot gevoelens gevoed door een bewuste - of niet - onwil om liefde te geven aan een andere persoon of de wereld om hem heen als geheel.
Veel psychologen zijn van mening dat alleen de persoon die dit gevoel over zichzelf ervaart in staat is lief te hebben. Met andere woorden, die mensen die zichzelf minachten, in een vijandige relatie met zichzelf staan, kunnen geen liefde aan een ander geven. Zulke individuen hebben in de regel bijna geen empathie: ze weten niet hoe ze de emoties en gevoelens van anderen moeten "lezen" om vast te leggen wat de ander voelt. En ze kunnen geen liefde geven als reactie op zo'n gevoel.
Zelfafkeer is de basis voor de vorming van het onvermogen om lief te hebben. Maar daarnaast zijn er vijf punten te onderscheiden die van invloed zijn op het vermogen en verlangen van een persoon om sterke en levendige gevoelens te ervaren, om deze met anderen en de wereld te delen.
Het probleem komt uit de kindertijd
In een situatie waarin onvermogen en onvermogen om lief te hebben ontstaan in de kindertijd, kunnen er twee opties zijn voor de ontwikkeling van gebeurtenissen.
- Als het gezin geen demonstratie van gevoelens heeft, wordt er niet over emoties gesproken, wordt het niet geaccepteerd om hun liefde te tonen, dan begint het onvermogen van het kind om geleidelijk lief te hebben zich te vormen. Hij ziet voor zichzelf geen correct - adequaat - gedragsmodel dat hij zou kunnen aannemen. Voor hem wordt het beperken van gevoelens de norm. Daarom, als hij volwassen is geworden, kan zo iemand verbijsterd, ongemakkelijk of zelfs boos zijn wanneer iemand een romantische sympathie voor hem uitdrukt, liefde van hem nodig hebben. In het beeld van de wereld van zulke mensen bestaat er gewoon niet het vermogen tot liefde. Ze begrijpen niet waarom dit nodig is, wat is het punt en om welke reden om wat woorden te zeggen, om acties uit te voeren.
- Kinderen die zijn opgevoed in gezinnen waarin het hen aan warmte en genegenheid ontbrak, hebben in de regel ook niet het vermogen om lief te hebben. Ouders en de directe omgeving legden deze vaardigheid niet in hen, vervulden het kind niet met liefde, vormden geen gevoel van eigenwaarde in hem. Dergelijke individuen kunnen doorgaans een romantische relatie zoeken, maar om de innerlijke leegte te vullen. Ze zullen baden in de gevoelens van andere mensen of hun passie, zonder er iets voor terug te geven.
Focus op prestaties
Deskundigen houden vast aan het idee dat doelbewuste mensen, de zogenaamde carrièremakers, de neiging hebben om niet lief te hebben. Voor zulke individuen zijn in de eerste plaats geen relaties en emoties, maar prestaties, doelen, succes en resultaten.
Directe workaholics kunnen ook aan deze categorie worden toegeschreven. In de regel weten mensen die hals over kop in het werk worden ondergedompeld, niet hoe ze moeten liefhebben en rusten. Vanuit hun oogpunt kunnen emoties en gevoelens worden beschouwd als iets nutteloos, storend en zelfs verergerend.
Volgens statistieken worden veel workaholics dat met het oog op de wens om te ontsnappen aan alledaagse problemen en situaties, vanwege de wens om aan zichzelf te ontsnappen, hun innerlijke gevoelens en onopgeloste interne conflicten. Vaak is de oorzaak van psychisch ongemak gewoon niet-gerealiseerde liefde of niet-wederzijdse sympathie. Daarom kan het onvermogen om lief te hebben in dit geval gebaseerd zijn op de banale onwil om zoiets te ervaren.
Negatieve ervaringen uit het verleden
Mensen die ooit dramatische gebeurtenissen hebben ervaren die verband houden met gevoelens en direct met liefde, lijken op een gegeven moment het vermogen te verliezen om liefdesrelaties te ervaren en te ervaren.
In dit geval kan onvermogen weer worden ondersteund door onwil. Bovendien worden angst, negatieve opwinding, innerlijke angst en angst, een sombere kijk op het leven en relaties die fontanels die onvermogen en gebrek aan verlangen voeden.
Overmatige zelfliefde
Ondanks het feit dat psychologen iemands liefde voor zichzelf benadrukken als de basis voor het vermogen om dit gevoel voor de wereld om hem heen en andere mensen te ervaren, kan overmatige concentratie op zichzelf tot negatieve gevolgen leiden.
Pijnlijk egoïsme en pathologisch narcisme kunnen de redenen worden waarom een persoon niet weet hoe, niet kan en niet wil liefhebben. Zo iemand is volledig op zichzelf gericht, probeert zichzelf te behagen, constant de meest comfortabele leefomstandigheden te behouden en alleen zijn grillen en verlangens te vervullen. Mensen met vergelijkbare eigenschappen kunnen het niet alleen moeilijk vinden om lief te hebben, maar ook om vriendschappelijke of zelfs werkrelaties op te bouwen.