Hoe komt stotteren meestal voor in de kindertijd? Welke factoren dragen hieraan bij?
De oorzaak van stotteren tijdens de kindertijd wordt vaak angst genoemd. Stotteren treedt bijvoorbeeld op nadat een hond een kind bang maakt of er iets traumatisch gebeurt.
Schrik kan echter een trigger zijn, maar het is niet voldoende om het stotteren te voorkomen en te verhelpen. Verschillende factoren worden over elkaar heen gelegd en samengevat, verschillende snaren worden geweven, knopen worden verbonden door negatieve gevoelens en overtuigingen, die leiden tot het verschijnen van deze aandoening.
We volgen de algemene, schematische geschiedenis van het optreden van stotteren.
Een kind speelt bijvoorbeeld zorgeloos met andere kinderen, of loopt rustig, houdt de hand van zijn moeder vast, of nieuwsgierig, zoals bij veel kinderen gebruikelijk is, verkent de wereld om hem heen. En plotseling gebeurt er iets dat hem de wereld vanuit een heel ander perspectief laat zien. Het kan een schrik zijn van een enge hond of een ander letsel. Wat gebeurt er in de geest van een kind?
Een vertrouwd en veilig wereldbeeld stort in. Deze situatie kan hem er bijvoorbeeld toe brengen te concluderen dat de wereld niet alleen vriendelijk voor hem kan zijn, dat men niet zomaar onzorgvuldig kan spelen en al zijn impulsen kan uiten, enz.
We hebben het natuurlijk niet over het feit dat het kind, na goed nagedacht te hebben, zijn hoofd krabt, tot deze conclusie komt. Dit gebeurt emotioneel en onbewust automatisch.
De eerste draad verschijnt: de overtuiging dat je niet zomaar onbezorgd kunt leven, het kan gevaarlijk en pijnlijk zijn. Het vertrouwen in de 'goede' wereld gaat verloren. Je moet jezelf op de een of andere manier verdedigen, om constant onder spanning te staan, omdat je onveilig leeft.
Misschien kan er daarna iets ongewoons verschijnen in de toespraak van het kind. Huizen beginnen er aandacht aan te besteden. Misschien als het kind geen aandacht had, zou hij het leuk vinden. Dit is de tweede draad. Nu is er iets "goeds" verschenen in deze "slechte", en dit "goede" is belangrijk en moet nu worden bewaard.
Wat gebeurt er daarna?
Misschien zouden zijn kameraden hem in de groep belachelijk maken. Of het gebeurt later op school. Als dit meerdere keren gebeurt, zal het kind denken dat er iets mis is met hem. Het kind zal voortdurend op zijn spraak letten. Dit is de derde draad - het gevoel dat 'er iets mis is met mij', ik ben erger dan anderen.
Als het kind er niet in slaagt een aantal van zijn doelen te bereiken, dan zal hij zichzelf en zijn stotteren misschien uitschelden en veroordelen, wat geleidelijk de oorzaak kan worden van veel mislukkingen in zijn geest. Hier is de vierde draad.
Onze situatie is voorwaardelijk en illustreert alleen hoe sommige ervaringen, die in anderen overgaan, een tegenstrijdige kluwen van angsten en negatieve overtuigingen veroorzaken. En alleen bekwame ouders kunnen met hun liefde voor het kind de ontwikkeling van negatieve aandoeningen voorkomen.