Het verontrustende verwachtingssyndroom komt veel voor. Iedereen heeft een andere mate van intern vertrouwen, en het komt voor dat wanneer de verwachting van een mislukking in een of andere belangrijke kwestie voor ons letterlijk overweldigt, je je toevlucht moet nemen tot verschillende methoden (ademhalingsoefeningen, aandacht veranderen, de natuur aanraken, eindelijk).
Maar wat is deze angst en letterlijk pijnlijke opname met dit "alles zal slecht zijn en instorten is mogelijk"? De ironie van het onbewuste en alles van kinds af aan natuurlijk. Angst, faalangst, faalangst en falen zelf worden geassocieerd met de zogenaamde verboden die ons zijn ingebracht door zinvolle volwassenen. De belangrijkste verboden zijn:
1. Het verbod op ideeën. Het is in ons ingebouwd als ons constant werd verteld: 'Als je groot bent, zul je begrijpen dat het niet genoeg is om te denken', 'alles is al voor je uitgevonden', 'het zijn niet jouw zaken', enz. Vervolgens lijkt het een beperking van 'mijn ideeën zijn waardeloos'.
2. Verbod op actie. Geassocieerd met schokken in de kindertijd: 'Steek je neus niet in, we zullen het zelf doen', 'je zult het opnieuw doen'. Misschien werd je belachelijk gemaakt toen je iets deed. Op volwassen leeftijd manifesteert het zich als een gebrek aan motivatie en vertrouwen.
3. Het verbod op emoties, zelfexpressie. De systematische afschrijving van uw ervaringen uit uw kindertijd. Als gevolg hiervan besluit je om jezelf niet te laten zien, om af te sluiten. De beperking - ik - is niet belangrijk, ik ben waardeloos.
4. Het verbod op succes, het verbod op een gelukkig leven. Dit komt door de bevordering van de ziekte bij kinderen. Ze hadden medelijden met je, gaven je warmte (eigenlijk nee) toen je ziek was, en de overtuiging werd in je gevormd dat succes een ziekte is, een gelukkig leven is wanneer het slecht is. Hier zie ik angst op volwassen leeftijd als gevolg van een mogelijk falen, en simpelweg - een onbewuste perceptie van falen als norm, als het equivalent van geluk.
Wat te doen? Om met het onbewuste te werken, zijn er bij coaching verschillende technieken in dit opzicht. MAAR, precies datgene wat we zullen zien, volgen, opmerken, heeft een therapeutisch effect en het probleem verliest zijn kracht en lading. Nou, en laat dit natuurlijk niet allemaal leiden tot een beschuldiging van ouders. Nee, het is mogelijk en nuttig om boos op ze te worden, maar geef ze niet de schuld - ze deden alles wat ze konden en op dat moment op de beste manier. En we hebben een hulpmiddel om hiermee om te gaan en alle verboden te overwinnen.