Welke kleuren mensen in het dagelijks leven kiezen, kan vaak aangeven in welke stemming iemand is. Maar het meest interessante is dat het mogelijk is om een diagnose te stellen door trends in menselijk gedrag te observeren of een van de kleurentesten te gebruiken. Een van de meest populaire tests van Lusher kan bijvoorbeeld helpen bij zo'n taak.
Zelfs voordat ze dit gebied van de psychologie bestudeerden, beweerden veel wetenschappers dat het overwicht van donkere kleuren in kleding een teken is van een depressieve stemming in een persoon. Deze hypothese is echter niet bevestigd.
Tijdens het experiment beweerden veel proefpersonen dat hun favoriete kleur zwart is, maar tegelijkertijd zijn het absoluut gelukkige mensen en hebben ze een goed humeur. Met dergelijke empirische gegevens is een dergelijke hypothese ingestort.
Een ander interessant feit dat wetenschappers konden vaststellen, was dat een groep proefpersonen die heldere, zelfs zure kleuren gebruikten, vrij lang depressief waren en hun humeur al het maximale kritische standpunt had bereikt. Wetenschappers hebben dit specifieke resultaat uitgelegd als een ongeconditioneerde reflex vergelijkbaar met die van dieren. Dus hoewel veel dieren bijvoorbeeld kleurenblind zijn, kunnen ze onderscheid maken tussen felle kleuren. Daarom zijn felle kleuren voor veel dieren een signaal voor gevaar en veroorzaken ze een agressieve reactie.
Een soortgelijke reactie is te zien bij sommige mensen die felle kleuren in hun kleding gebruiken. Maar dit standpunt heeft nog steeds niet zijn exacte bevestiging gevonden en bleef daarom in de lijst van vermeende.
De reactie- en stemmingsindicator voor kleurenschema's is een individuele indicator die zowel de stemmingsindicator kan verhogen als kan bijdragen aan de afname ervan.
Een ander standpunt dat wordt ontwikkeld is de voorkeur voor het kleurenschema vanuit de prevalentie van het soort denken. Mensen met een meer ontwikkeld creatief denken geven bijvoorbeeld de voorkeur aan heldere en gevarieerde kleuren, en mensen met conservatief denken geven de voorkeur aan aanhoudende tinten: wit, zwart of beige, dat wil zeggen klassieke opties.
Er is echter nog steeds onderzoek op dit gebied gaande en wetenschappers kunnen al tientallen jaren niet tot een gemeenschappelijke mening komen over de vraag of er een verband bestaat tussen de keuze van het kleurenschema en de stemmingsindicator en wat de aard is van het optreden van een dergelijke verbinding.