Wanneer we het woord 'milt' horen, herinneren we ons onmiddellijk de onsterfelijke regels uit 'Eugene Onegin', waarin de milt wordt beschouwd als een aandoening en wordt vergeleken met de milt. Naast deze aandoeningen is depressie ook de moeite waard om te onthouden. Eigenlijk zijn milt en milt synoniem aan depressie.
Milt, milt en depressie: algemeen en verschillen
Het woord "milt" in het Engels heeft twee betekenissen: milt en milt. Dit komt omdat dit lichaam werd beschuldigd van het veroorzaken van een slecht humeur.
Stortplaatsen zijn een vrij oude term. Volgens woordenboeken werd het in de jaren 1590 in zijn psychologische betekenis gebruikt.
Milt duidt op verveling (in zijn meest extreme uitingen van hopeloosheid en lusteloosheid) en stemming, die wordt vertroebeld door de algemene toestand van een persoon.
Depressie voldoet ook aan al deze definities. Ze heeft drie kenmerken:
- Een vreugdeloze stemming en algeheel verlies van het vermogen om een staat van vreugde en geluk te ervaren.
- Negativisme en pessimisme, wat ertoe leidt dat een persoon alles alleen op een negatieve manier beoordeelt en niets positiefs ziet in wat er gebeurt.
- Remming, in principe onwil om te bewegen.
Dat wil zeggen, milt, milt en depressie zijn synoniemen. Ze onderscheiden zich alleen door het feit dat we nu vaak het woord depressie gebruiken. Het woord "milt" is praktisch niet meer in gebruik en wordt als achterhaald beschouwd.
En het woord "milt" wordt vaker gebruikt in spreektaal. Bovendien, wanneer een persoon zegt dat hij chandler is, impliceert hij zelden dat hij een depressie heeft. Vaker betekent dit woord slechts een tijdelijke verandering in stemming.
Interessant is dat de term 'depressie' niet meteen in gebruik kwam. Psychiaters dachten lang na wat een stevig woord was om romantische melancholie (wat trouwens ook een saaie stemming betekent) te vervangen. In de jaren dertig van de twintigste eeuw deden ze het eindelijk.
Waarom verschijnt milt?
De oorzaken van deze aandoening zijn precies hetzelfde als bij depressie. Een persoon concludeert dat zijn leven waardeloos is. Het is eentonig en saai en er kan niets goeds gebeuren.
Gewoonlijk verkiest een persoon in deze staat het liefst alleen te zijn. Het verergert alleen zijn toestand. Psychologen adviseren wanneer er tekenen van een stabiel slecht humeur verschijnen en deze lang aanhouden, je moet jezelf uit eenzaamheid halen.
Helaas kan een persoon zichzelf in de meeste gevallen niet overwinnen. Hij wordt negatief. Zijn laatste krachten halen constante gedachten over hopeloosheid weg.