Veel mensen weten wie extraverte mensen zijn. Deze kennis is echter een beetje stereotiep en primitief. Maar wat als we dit type dieper bekijken en enkele punten in de taal van de psychologie uitleggen?
Het denken als zodanig is gebaseerd op informatie uit subjectieve bronnen en op objectieve gegevens, sensueel waargenomen en bewust voorbijgaand. Extravert denken wordt bepaald door de laatste factor. De beslissende maatstaf is het lenen van omstandigheden van buitenaf. Het kunnen sensueel waargenomen factoren zijn of algemeen aanvaarde ideeën die tijdens de opvoeding of opvoeding via tradities worden overgedragen. Als een persoon de neiging heeft om alle andere levensmanifestaties ondergeschikt te maken aan intellectuele conclusies, dan kunnen we praten over een uitgesproken mentaal extravert type.
Mensen van dit type gebruiken de dominante rol van de objectieve werkelijkheid niet alleen in relatie tot zichzelf, maar ook in relatie tot de hele omringende wereld. Op basis van het 'externe' wordt de perceptie van goed en kwaad, de mate van schoonheid, opgebouwd. Het extroverte mentale type kan geen uitzonderingen maken. Hij brengt alle manifestaties van het leven onder een bepaalde formule, schema. Door de aanwezigheid van een brede formule ontstaan hervormers, openbare aanklagers of verspreiders van belangrijke ideeën. De keerzijde is mopperen, mensen die alles bekritiseren, proberen de diversiteit van het leven op een handige manier onder de knie te krijgen en haat te ervaren tegen elk meningsverschil.
De basis van de gevoelsmethode in een extraverte installatie wordt ook een object. Een persoon vindt een schilderij bijvoorbeeld mooi niet vanwege subjectieve waarneming, maar omdat het het in de cabine waarneemt. Het is deze manier van voelen die massale theaterbezoeken of concerten veroorzaakt, toewijding aan modetrends, enz. In zulke gevallen fungeert het extraverte gevoel als een creatief principe. Zonder dit is harmonieuze communicatie onmogelijk. Maar wanneer deze houding overdreven wordt, verliest het gevoel de menselijke vitaliteit, verdwijnt de standvastigheid, kunnen hysterische toestanden verschijnen.
Bij de vorming van sensatie kunnen objectieve en subjectieve factoren worden onderscheiden. Bij een persoon met een extraverte houding wordt de laatste factor geremd of verdrongen. In een extraverte installatie wordt "samenvoegen" met objecten of processen geïnstantieerd. Alleen specifieke sensaties geven aanleiding tot de volheid van het leven. De positieve ontwikkeling van een dergelijke houding leidt tot verfijnde estheten. Anders zijn er slaven van tastbare realiteit, verstoken van reflectie en ambities.
Intuïtie in een extraverte installatie is een complementaire functie. Het werkt automatisch. Gericht op de constante zoektocht naar nieuwe kansen voor het externe leven.