Veel artikelen zijn gewijd aan het wegwerken van luiheid. Recente studies suggereren echter dat luiheid een beschermende functie van de psyche is. Existentiële psychotherapeut Alfrid Langle onthult de redenen voor al het veroordeelde gedrag en twijfelt eraan dat luiheid moet worden overwonnen.
We hebben het niet over luiheid als iemand constant op internet zit of voor een tv-scherm. Dit is een verslaving, een heel ander concept. Luiheid is een onwil om iets te doen zonder duidelijke reden.
Volgens recente studies is luiheid onze ontkenning van de gedragsregels, doelen en doelstellingen, morele stereotypen en levensstijl in het algemeen die ons met geweld worden opgelegd.
We zijn constant bezig met relaties met de wereld, met andere mensen, met de toekomst. Voor de juiste opbouw van het leven is het erg belangrijk om soms druk bezig te zijn met jezelf, je innerlijke wereld. Iedereen moet zijn eigen weg gaan. Dus de Chinezen hebben het concept van "wei wo" - bestaan "voor zichzelf" of "omwille van zichzelf". Daarom is moderne luiheid niets anders dan leven voor zichzelf, bescherming tegen externe voorschriften die voorkomen dat iemand zichzelf is.
In het onderbewustzijn verdelen we alle dingen volgens het principe van “like-dislike” en reageren we in overeenstemming met het resultaat. We geven wat dingen op of stellen ze uit voor later ten gunste van interessantere activiteiten.
Psycholoog Alfrid Langle in het boek "Understanding What Life Expects of Me" zegt: "Luiheid is een manier om een ongunstige tijd te overleven. Ik herinner me een student die zich tot mij wendde voor hulp, omdat ze zichzelf erg lui vond en hierdoor werd belast. haar, als het nodig was om iets nieuws te beginnen. Het bleek dat ze onder druk van haar ouders jarenlang studeerde waar ze niet in geïnteresseerd was. En toen ze in haar specialiteit begon te werken, kreeg ze een zenuwinzinking. Tijdens haar studie kreeg dit luiheid, erachter, zoals achter een scherm, haar Persoon (de spirituele component van de persoonlijkheid) en haar leven bewogen, dus beantwoordde ze, zonder het te beseffen, twee vragen die het belangrijkst waren voor een persoon: Ten eerste: is er iets waardevols voor mij dat ik doe, geeft het leven mij iets, wat voel ik me zo goed? Ten tweede: komt wat ik moet doen overeen met mijn essentie? Dit hielp haar om zichzelf te redden, de "winter" van haar wezen af te wachten en te leven voor de "dooi"."
Luiheid geeft ons de tijd om onszelf te zijn en na te denken over de noodzaak om zaken te doen. De tijd dringt, de deadlines worden verkort en onder deze druk neemt de motivatie om de opdracht te voltooien geleidelijk toe. Naarmate we de deadline naderen, stellen we steeds vaker de vraag: 'Heb ik dit echt nodig?', 'Wat gebeurt er als ik dit niet doe?', 'Hoe kan ik ophouden lui te zijn?' Deze vragen helpen ons om de ware betekenis van deze taak voor ons te begrijpen en de gevolgen als deze niet wordt vervuld. En als we dit werk niet beginnen te doen, betekent dit dat "nu iets anders belangrijker voor me is".