Of we het nu leuk vinden of niet, we moeten ons aanpassen aan de verwachtingen van andere mensen. Hoeveel brengt dit geluk?.. Maar het lijkt erop dat er "witte kraaien" zijn - hier passen ze zich niet aan; leven zoals ze willen - dat is wie echt gelukkig is! Is dat zo? Vervolgd en verkeerd begrepen, afgewezen door mensen. Dit pad is ofwel sterk van geest, ofwel bijna zieke mensen.
Zich aanpassen aan anderen of alleen voor jezelf leven zijn halve maatregelen.
1. Het leven van mensen die te bang zijn voor afwijzing en veroordeling is onderworpen aan externe eisen: ze gaan naar een "prestigieuze universiteit" om een "gewilde specialiteit" te ontvangen; probeer te leven volgens het standaardscenario "geboren - bestudeerd - getrouwd - bevallen van kinderen - gestorven omringd door een groot en vriendelijk gezin"; probeer conflicten te vermijden, sta niet parvenu.
Ze hebben 'alles': een carrière, een salaris, een auto, een zomerhuis en een barbecue in het weekend. Maar als ze de volgende levenscrisis hebben bereikt, ervaren zulke mensen meestal een leegte, ze zijn niet blij met iets in hun leven, ze kunnen niet echt begrijpen wat ze echt willen.
2. Het leven van rebellen en “witte kraaien”, die hun ego te veel waarderen en niet bereid zijn op te geven om met anderen een gemeenschappelijke taal te vinden, is een eeuwige strijd, een permanent conflict. Ze scheuren patronen, onderbreken van kaft tot kaft, leven onderaan of zelfs bedelaar, maar blijven tegelijkertijd hun eigen ding doen, leven zoals ze zelf denken dat het waar is. Ze zijn in strijd met alle standaard regels en principes.
De uitkomst van het leven van zulke mensen is onvoorspelbaar. Vroeg of laat kan de samenleving talent in hen onderscheiden en postuum herstellen. Maar dit gebeurt misschien niet. Om zijn eigen te verdedigen, wordt een persoon de kans ontnomen om de waarde van waar hij voor staat echt te realiseren, blijft afgewezen en wordt verkeerd begrepen. Het realisme en aanpassingsvermogen van dergelijke mensen is meestal op een extreem laag niveau.